The Inevitable Fear of Existence - Full of Hell

What was lost?

What was gained?

No color exists out of this frame.

Be born again.

Be born anew.

Escape our end for a higher form of truth.

Ever conscious in absent light.

The sun cracks everything in my line of sight.

Nothing’s better, nothing’s worse.

I’m finally part of apathy’s curse.

Both mother and father still hide behind.

So in a sense, they are still mine.

I can’t run from this pack of dogs.

We’re losing.

Both mother and father self medicate.

So in a sense, they are still together.

I can’t run from the swift hunter’s snare.

We’re losing.

The taste of youth turns bittersweet.

It’s all become I dream upon waking.

Nothing’s better, nothing’s worse.

I’m finally part of apathy’s curse.

Nothing’s better.

Nothing’s worse.

I’m finally part of apathy’s curse.

Wat is er verloren gegaan?

Wat werd er gewonnen?

Er bestaat geen kleur in dit kader.

Wedergeboren worden.

Word opnieuw geboren.

Ontsnap aan ons einde voor een hogere vorm van waarheid.

Altijd bewust in afwezig licht.

De zon breekt alles in mijn gezichtsveld.

Niets is beter, niets is slechter.

Ik maak eindelijk deel uit van de vloek van apathie.

Zowel moeder als vader verschuilen zich nog steeds achter.

Dus in zekere zin zijn ze nog steeds van mij.

Ik kan niet wegrennen voor deze roedel honden.

We verliezen.

Zowel moeder als vader geven zelfmedicatie.

Dus in zekere zin zijn ze nog steeds samen.

Ik kan niet vluchten voor de strik van de snelle jager.

We verliezen.

De smaak van de jeugd wordt bitterzoet.

Het is allemaal geworden dat ik droom bij het ontwaken.

Niets is beter, niets is slechter.

Ik maak eindelijk deel uit van de vloek van apathie.

Niets is beter.

Niets is erger.

Ik maak eindelijk deel uit van de vloek van apathie.