I Am the Absence - Frostmoon Eclipse

I want you to know who I really am now

I need you to look inside this abyss

I beg you to go, never turn back anymore

I want you to know who I really am now

I painted this place, black as coal

I painted 1000 deaths on these walls of mine

On this path I followed, there has never been someone, rain fell in my dreams

On this way I travelled, I licked all these painful scars and hid them with hope

In this well below me, the end of all things is waiting for us

In this well I’m drowning, can’t you understand all the failure inside?

Breathing silence

Under cold ice

Nothing but another Autumn to creep on me, a darkness will come

Nothing but a skyline, too far to reach again and covered by clouds

And this time I’m falling, this will be the last time I rise up again

I will lay my body down into this abyss and stare at the hollows

Breathing silence

Under cold ice

I painted this place, black as coal

I painted 1000 deaths on these walls of mine

I wanted this place to be as black as the night

I painted it all with each pain I could find

So many times I looked at you, as you said

But I’ve never seen you

I just look around, seeing no-one

I surrender, yes

I’m from another world, and I’m fine here

A world of silence and misunderstandings

In which you can’t have a place

Because you’re nothing to me

Simply nothing

And so you came, so you’ll go

So I found comfort within myself

Far from this comedy called life

Nothing but silence and blackness

This is the place I call my home

Ik wil dat je nu weet wie ik echt ben

Ik wil dat je in deze afgrond kijkt

Ik smeek je om te gaan, keer nooit meer terug

Ik wil dat je nu weet wie ik echt ben

Ik heb deze plek geverfd, zo zwart als kool

Ik heb 1000 doden op deze muren van mij geschilderd

Op dit pad dat ik volgde, is er nooit iemand geweest, regen viel in mijn dromen

Op deze manier reisde ik, likte ik al deze pijnlijke littekens en verborg ze met hoop

In dit ver beneden mij wacht het einde van alle dingen op ons

In deze put verdrink ik, begrijp je niet al het falen van binnen?

Stilte ademen

Onder koud ijs

Niets dan weer een herfst om me te besluipen, er zal een duisternis komen

Niets dan een skyline, te ver om opnieuw te bereiken en bedekt met wolken

En deze keer val ik, dit zal de laatste keer zijn dat ik weer opsta

Ik zal mijn lichaam in deze afgrond leggen en naar de holtes staren

Stilte ademen

Onder koud ijs

Ik heb deze plek geverfd, zo zwart als kool

Ik heb 1000 doden op deze muren van mij geschilderd

Ik wilde dat deze plek zo zwart als de nacht zou zijn

Ik schilderde het allemaal met elke pijn die ik kon vinden

Zo vaak heb ik naar je gekeken, zoals je zei

Maar ik heb je nog nooit gezien

Ik kijk gewoon om me heen, ik zie niemand

Ik geef me over, ja

Ik kom uit een andere wereld, en hier zit ik goed

Een wereld van stilte en misverstanden

Waar je geen plaats kunt hebben

Omdat je niets voor me bent

gewoon niets

En dus kwam je, dus ga je

Dus vond ik troost bij mezelf

Ver van deze komedie genaamd leven

Niets dan stilte en duisternis

Dit is de plek waar ik mijn thuis noem