Ocean of - Fred Thomas

I was a city of sad eyes, I was an ocean of archives

I was sick of the sunshine, summer of 2005

When I was lost to missed and I was fucked to be kissed

Fingertips sprouted from my wrist, forever pushing the distance

Between the question and asking

Between the headache and Aspirin

Blood was faltering fast, mixing the sugar with saccharine

I was a clamouring clasping, I was a lull everlasting

I was a halloween mask, a hurricane smashing glass and

And somewhere the sweethearts thrive

With perfect prose and lasting lines

And I see them every night

From my window down below

And I reach with all my hands

For the friends I was supposed to have

They tell me we all collapse

I know, I know, I know

Ik was een stad van droevige ogen, ik was een oceaan van archieven

Ik was de zon beu, zomer van 2005

Toen ik verdwaald was om te missen en ik werd geneukt om gekust te worden

Vingertoppen ontsproten uit mijn pols, voor altijd de afstand verlegd

Tussen de vraag en het stellen

Tussen de hoofdpijn en aspirine

Bloed haperde snel, vermengde de suiker met sacharine

Ik was een schreeuwende omklemming, ik was een eeuwige stilte

Ik was een Halloween-masker, een orkaan die glas verpletterde en...

En ergens gedijen de lieverds

Met perfect proza ​​en blijvende lijnen

En ik zie ze elke avond

Vanuit mijn venster hieronder

En ik reik met al mijn handen

Voor de vrienden die ik had moeten hebben

Ze vertellen me dat we allemaal instorten

Ik weet het, ik weet het, ik weet het