The Ballad of the Alamo - Frankie Avalon

In the southern part of Texas, in the town of San Antone

There’s a fortress all in ruin that the weeds have overgrown

You may look in vain for crosses and you’ll never see a one

But sometime between the setting and the rising of the sun

You can hear a ghostly bugle as the men go marching by;

You can hear them as they answer to that roll call in the sky:

Colonel Travis, Davy Crockett and a hundred eighty more;

Captain Dickenson, Jim Bowie, present and accounted for

Back in 1836, Houston said to Travis

«Get some volunteers and go — fortify the Alamo.»

Well, the men came from Texas and from old Tennessee

And they joined up with Travis just to fight for the right to be free

Indian scouts with squirrel guns, men with muzzle loaders

Stood together heel and toe to defend the Alamo

«You may never see your loved ones,» Travis told them that day

«those that want to can leave now, those who’ll fight to the death,

let 'em stay.»

In the sand he drew a line with his army saber

And out of a hundred eighty five, not a soldier crossed the line

With his banners a-dancin' in the dawn’s golden light

Santa Anna came prancin' on a horse that was black as the night

He sent an officer to tell Travis to surrender

Travis answered with a shell and a rousin' rebel yell

Santa Anna turned scarlet;

«Play Degu"ello,» he roared

«I will show them no quarter, everyone will be put to the sword.»

One hundred and eighty five holdin' back five thousand

Five days, six days, eight days, ten;

Travis held and held again

Then he sent for replacements for his wounded and lame

But the troops that were comin' - never came

Twice he charged, then blew recall, and on the fatal third time

Santa Anna breached the wall and he killed them one and all

Now the bugles are silent and there’s rust on each sword

And the small band of soldiers lie asleep in the arms of The Lord

In the southern part of Texas, in the town of San Antone

Like a statue on his Pinto rides a cowboy all alone

And he sees the cattle grazin' where a century before

Santa Anna’s guns were blazin' and the cannons used to roar

And his eyes turn sort of misty, and his heart begins to glow

And he takes his hat off slowly to the men of Alamo…

To the thirteen days of glory at the seige of Alamo

In het zuidelijke deel van Texas, in de stad San Antone

Er is een fort in puin dat door het onkruid is overwoekerd

Misschien zoek je tevergeefs naar kruisen en zie je er nooit een

Maar ergens tussen het ondergaan en het opkomen van de zon

Je kunt een spookachtige bugel horen terwijl de mannen voorbij marcheren;

Je kunt ze horen terwijl ze het appèl in de lucht beantwoorden:

Kolonel Travis, Davy Crockett en nog honderdtachtig anderen;

Kapitein Dickenson, Jim Bowie, aanwezig en verantwoord

In 1836 zei Houston tegen Travis

«Haal wat vrijwilligers en ga — versterk de Alamo.»

Nou, de mannen kwamen uit Texas en uit het oude Tennessee

En ze sloten zich aan bij Travis om te vechten voor het recht om vrij te zijn

Indiase verkenners met eekhoorngeweren, mannen met snuitladers

Stond samen met hiel en teen om de Alamo . te verdedigen

"Misschien zie je je dierbaren nooit", vertelde Travis hen die dag

«degenen die willen, kunnen nu vertrekken, degenen die zullen vechten tot de dood,

laat ze blijven.»

In het zand tekende hij een lijn met zijn legersabel

En van de honderdvijfentachtig kwam er geen soldaat over de streep

Met zijn banieren dansend in het gouden licht van de dageraad

Santa Anna kwam aan het dansen op een paard dat zwart was als de nacht

Hij stuurde een officier om Travis te vertellen zich over te geven

Travis antwoordde met een granaat en een rebelse schreeuw

Santa Anna werd scharlaken;

"Speel Degu"ello," brulde hij

"Ik zal ze geen kwartier laten zien, iedereen zal voor het zwaard worden gebracht."

Honderdvijfentachtig die vijfduizend tegenhoudt

Vijf dagen, zes dagen, acht dagen, tien;

Travis hield vast en hield opnieuw vast

Toen stuurde hij vervangingen voor zijn gewonden en kreupelen

Maar de troepen die kwamen - kwamen nooit

Twee keer laadde hij op, blies toen terug, en op de fatale derde keer

Santa Anna brak door de muur en hij doodde ze allemaal

Nu zijn de bugels stil en zit er roest op elk zwaard

En de kleine groep soldaten ligt te slapen in de armen van de Heer

In het zuidelijke deel van Texas, in de stad San Antone

Als een standbeeld op zijn Pinto rijdt een cowboy helemaal alleen

En hij ziet het vee grazen waar een eeuw eerder

Santa Anna's kanonnen waren laaiend en de kanonnen loeiden

En zijn ogen worden een beetje mistig, en zijn hart begint te gloeien

En hij neemt langzaam zijn hoed af voor de mannen van Alamo...

Naar de dertien dagen van glorie bij het beleg van Alamo