One November Morning - Frank Tovey, The Pyros

One november morning as i awoke

The tide had turned and the waters had broke

My pregnant wife told me the news

She said «love, it’s time you’d better put on your shoes»

Later on i collected my daughter from school

On our way home we came across some fools

Who were kicking and punching and ready to annoy

A helpless and most frightened boy

I stopped and wondered should i intervene

But i was already part of the scene

By witnessing the act had i stopped the goad?

And the two ugly thugs came across the road

They swore and threatened

But my daughter didn’t cry

And i stood my ground

And looked them in the eye

One of them turned and held up a brick

It was then i knew these blokes were sick

In his hand that creep held my life

The future of my daughter and my pregnant wife

For my little girl’s sake i could not fight

Even though i knew i was in the right

That coward must’ve seen

The anger in my eyes

That idiot stood for everything i despise

I dared him to do what he wanted to do

But he knew he’d bitten off

More than he could chew

At that point they snarled

And ran across the street

Without a punch thrown

They knew they were beat

They kicked the boy once

Then left him alone

Then a voice cried

«daddy, please take me home»

As we walked away

I’d lost track of the time

But i saw a police officer

Run to the scene of the crime

I felt guilty had i taken the right action?

To involve my daughter

While my wife timed contractions

My son was born on the 26th of november

Of course that’s a day i’ll always remember

All night my wife struggled with her pain

And at half past four we gave him his name

Oh son, this world can be a violent place

And you must make sure you look it in the face

To fight fire with fire is foolish that’s true

But don’t let anyone walk over you

Op een ochtend in november toen ik wakker werd

Het tij was gekeerd en het water was gebroken

Mijn zwangere vrouw heeft me het nieuws verteld

Ze zei «liefs, het wordt tijd dat je je schoenen aantrekt»

Later haalde ik mijn dochter op van school

Op weg naar huis kwamen we een paar dwazen tegen

Die aan het schoppen en stompen waren en klaar waren om te ergeren

Een hulpeloze en meest bange jongen

Ik stopte en vroeg me af of ik moest ingrijpen?

Maar ik maakte al deel uit van de scene

Had ik de prikkel gestopt door getuige te zijn van de daad?

En de twee lelijke boeven kwamen over de weg

Ze vloekten en dreigden

Maar mijn dochter huilde niet

En ik stond op mijn plek

En keek ze in de ogen

Een van hen draaide zich om en hield een baksteen omhoog

Toen wist ik dat deze kerels ziek waren

In zijn hand hield die engerd mijn leven

De toekomst van mijn dochter en mijn zwangere vrouw

Omwille van mijn kleine meisje kon ik niet vechten

Ook al wist ik dat ik gelijk had

Die lafaard moet het gezien hebben

De woede in mijn ogen

Die idioot stond voor alles wat ik veracht

Ik daagde hem uit om te doen wat hij wilde doen

Maar hij wist dat hij had afgebeten

Meer dan hij kon kauwen

Op dat moment snauwden ze

En rende de straat over

Zonder een stoot te hebben gegooid

Ze wisten dat ze verslagen waren

Ze hebben de jongen een keer geschopt

Heb hem toen met rust gelaten

Toen riep een stem

"Papa, breng me alsjeblieft naar huis"

Toen we wegliepen

Ik was de tijd uit het oog verloren

Maar ik zag een politieagent

Ren naar de plaats van het misdrijf

Ik voelde me schuldig had ik de juiste actie ondernomen?

Om mijn dochter te betrekken

Terwijl mijn vrouw de weeën timede

Mijn zoon is geboren op 26 november

Natuurlijk is dat een dag die ik me altijd zal herinneren

De hele nacht worstelde mijn vrouw met haar pijn

En om half vier gaven we hem zijn naam

Oh zoon, deze wereld kan een gewelddadige plek zijn

En je moet ervoor zorgen dat je het in het gezicht kijkt

Vuur met vuur bestrijden is dwaas, dat is waar

Maar laat niemand over je heen lopen