Shoreline - ForeverAtLast

I see them walking out on the shore, with their familiar faces.

Not sure I know them anymore, did I misplace my graces?

Oh God oh God I keep on asking, are these seeds still drowning?

When your eyes finally fall on me, I want to see what you see.

And if we give it our best shot, there’s no way were going down.

The sea’s depth has capped our breathing.

All that’s left is a term of repeating.

He’s still calling out our names.

I’m rowing away.

I’ve said all I’ve wanted to say.

Your voice is still beckoning, could this be my reckoning?

My bones sway side to side, what am I trying to hide?

Lost in the waves, of the one who saves.

And if we give it our best shot, there’s no way were going down.

The sea’s depth has capped our breathing.

All that’s left is a term of repeating.

He’s still calling out our names, asking us to pull up the frames.

Neglecting His voice with the sound of our choices.

But in spite of all that’s happened, I’m still taking a stand with the captain.

I see these days lost here in sight and the dark kept in my eyes.

All I need is to be stable in this wake.

Ik zie ze de oever op lopen, met hun bekende gezichten.

Ik weet niet zeker of ik ze meer ken, heb ik mijn genaden misplaatst?

Oh God oh God, ik blijf vragen, zijn deze zaden nog steeds aan het verdrinken?

Als je ogen eindelijk op mij vallen, wil ik zien wat je ziet.

En als we ons best doen, kunnen we niet ten onder gaan.

De diepte van de zee heeft onze adem belemmerd.

Het enige dat overblijft is een term van herhaling.

Hij roept nog steeds onze namen.

Ik roei weg.

Ik heb alles gezegd wat ik wilde zeggen.

Je stem wenkt nog steeds, zou dit mijn afrekening kunnen zijn?

Mijn botten zwaaien heen en weer, wat probeer ik te verbergen?

Verloren in de golven, van degene die redt.

En als we ons best doen, kunnen we niet ten onder gaan.

De diepte van de zee heeft onze adem belemmerd.

Het enige dat overblijft is een term van herhaling.

Hij roept nog steeds onze namen en vraagt ​​ons om de kaders omhoog te trekken.

Zijn stem verwaarlozen met het geluid van onze keuzes.

Maar ondanks alles wat er is gebeurd, neem ik nog steeds een standpunt in bij de kapitein.

Ik zie deze dagen hier verloren in het zicht en het donker in mijn ogen.

Het enige dat ik nodig heb, is om stabiel te zijn in dit kielzog.