Ghost - Folly & the Hunter

Devolving temptations break the bonds we’ve built

rooted in impatience we keep the blood we’ve spilt

In jars to display it for our distorted sights

actively ignoring the parts we didn’t like

I can’t see this through to the end too many breaches to defend

Even if this could be worked out our words would never have much clout

We were all alone then because we acted the same

like we were helpless agents in an endless chain

How we dwelt there how we wept

over truth that we can’t accept

And the ghost keeps calling so you’re driving down the road and you’re not

going back

Try to think of something that will make you want to go but you’re not going

back

Devoluerende verleidingen verbreken de banden die we hebben opgebouwd

geworteld in ongeduld houden we het bloed dat we hebben vergoten

In potten om het weer te geven voor onze vervormde bezienswaardigheden

actief de delen negeren die we niet leuk vonden

Ik kan dit niet tot het einde doorstaan, te veel inbreuken om te verdedigen

Zelfs als dit zou kunnen worden uitgewerkt, zouden onze woorden nooit veel invloed hebben

We waren toen helemaal alleen omdat we hetzelfde deden

alsof we hulpeloze agenten waren in een eindeloze keten

Hoe we daar woonden, hoe we huilden?

boven de waarheid die we niet kunnen accepteren

En de geest blijft roepen, dus jij rijdt over de weg en jij niet

terug gaan

Probeer iets te bedenken waardoor je wilt gaan, maar je gaat niet

rug