No Place for Disgrace - Flotsam & Jetsam

Far to the east ruled the Samurai, mystic warrior class,

Honorable brave, bark armoured man, donning hideous mask.

700 years of reigning Japan, the masters of attack,

Dominators of the isle of dragons, fearsom military caste.

In battle no prisoners for the enemy, noble self-sacrifice,

Crooked crowns sentenced to die, pay the bloody price.

Sacred rites held close by the fighters, no place for disgrace,

Taught to stand with dignity while staring in death’s face.

chorus:

Honor even in death, soldiers glorified,

The dagger plunges deep, slashes side to side.

Honor even in death, digrace is defied,

The end they never fear, give their life before their pride.

Honor even in death, soldiers glorified,

The dagger plunges deep, slashes side to side.

Honor even in death, digrace is defied,

The end they never fear, give their life before their pride.

Gracefully, with steady hand,

He takes the dagger that lays before him.

Collects his thoughts for the last time,

And plunges the dirge from left to right.

No sign of pain on his face,

With the final cut withdraws the blade.

Loyal companion by his side,

Lifts the sword to help him die.

Ver naar het oosten regeerde de samoerai, mystieke krijgersklasse,

Eervolle dappere, met schors gepantserde man, die een afschuwelijk masker opzet.

700 jaar regerend Japan, de meesters van de aanval,

Dominators van het drakeneiland, angstaanjagende militaire kaste.

In de strijd geen gevangenen voor de vijand, nobele zelfopoffering,

Crooked kronen veroordeeld om te sterven, betalen de bloedige prijs.

Heilige riten dicht bij de strijders, geen plaats voor schande,

Leerde om waardig te staan ​​terwijl je in het gezicht van de dood staarde.

Refrein:

Eer zelfs in de dood, soldaten verheerlijkt,

De dolk duikt diep, snijdt heen en weer.

Eer zelfs in de dood, digrace wordt getrotseerd,

Het einde waar ze nooit bang voor zijn, geven hun leven voor hun trots.

Eer zelfs in de dood, soldaten verheerlijkt,

De dolk duikt diep, snijdt heen en weer.

Eer zelfs in de dood, digrace wordt getrotseerd,

Het einde waar ze nooit bang voor zijn, geven hun leven voor hun trots.

Sierlijk, met vaste hand,

Hij pakt de dolk die voor hem ligt.

Verzamelt voor de laatste keer zijn gedachten,

En duikt de klaagzang van links naar rechts.

Geen teken van pijn op zijn gezicht,

Met de laatste snede trekt het mes terug.

Trouwe metgezel aan zijn zijde,

Heft het zwaard op om hem te helpen sterven.