Amemonos - Flor Silvestre

Buscaba mi alma con afán tu alma

Buscaba yo la virgen que a mi frente

Tocaba con sus manos dulcemente

En el febril insomnio de mi amor

Buscaba yo la mujer pálida y bella

Que en mis sueños me visita desde niño

Para partir con ella mi cariño

Para partir con ella mi dolor

Como en la sacra soledad del templo

Sin ver a dios se siente su presencia

Yo presentí en el mundo tu existencia

Y como a dios, sin verte te adore

Amémonos mi bien en este mundo

Donde lagrimas tantas se derraman

Las que vierten quizá los que se aman

Tienen un no se que de bendición

Amar es empapar el pensamiento

Con la fragancia del edén perdido

Amar, amar es llevar herido

Con un dardo celeste el corazón

Es tocar los dinteles de la gloria

Es ver tus ojos, es escuchar tu acento

Es en el alma llevar el firmamento

Y es morir a tus pies de adoración

Ik was op zoek naar mijn ziel met gretigheid jouw ziel

Ik was op zoek naar de maagd die voor me stond

Hij raakte lieflijk aan met zijn handen

In de koortsachtige slapeloosheid van mijn liefde

Ik was op zoek naar de bleke en mooie vrouw

Dat in mijn dromen mij bezoekt sinds ik een kind was

Om met haar weg te gaan mijn liefste

Om mijn pijn met haar te delen

Zoals in de heilige eenzaamheid van de tempel

Zonder God te zien voel je zijn aanwezigheid

Ik presenteerde in de wereld je bestaan

En als god, zonder je te zien, aanbid ik je

Laten we van elkaar houden, mijn goed in deze wereld

waar zoveel tranen vloeien

Degenen die morsen, misschien degenen die van elkaar houden

Ze hebben een ik weet niet welke zegen

Liefhebben is de gedachte doorweken

Met de geur van verloren Eden

Liefhebben, liefhebben is pijn dragen

Met een hemelse pijl het hart

Het raakt de lateien van glorie

Het ziet je ogen, het hoort je accent

Het zit in de ziel om het firmament te dragen

En het is sterven aan je voeten van aanbidding