Busy Beaver Lunch Break [CODENAME_SPOTLIGHT SEARCH] - Fire-Toolz

I’m lost in an alley somewhere between Spaulding and Kedzie hiding from cis men

I’ve got my one-hitter stuffed with girl scout cookie

Just enough to sizzle my eyes so my sail back into view is warm

I don’t recall who I am

I don’t remember anything

Clasping a view is sucking in plasticity

And I’ve not dreamt and sat with you in quite a few armfuls

Its been months since I’ve caught sight of myself at a sustainable distance

I’ve not glowed with fine-feathered broadcasts with my apartment amidst space

and time

Within local contexts and vocal complex characters bright and born in 1995

This delusion of a physique, an exciting panic

A losing fusing stone of oxygen

I suffer less, so much less

(«take all your pills, sleep all day» / take all your thrills, slip all day)

I’ve dripped and fallen through a tiny eye like a camel hovering with wide

angel sails

She was shown the way through heaven’s gate

A gate drenched in tears

Will I find accumulated shit underneath the fallacy that I am far away rather

than nirvana-tied

That distant girl chained up inside the cavity above fragile winding roads

A water balloon filled with tears

Like a fuck palace built with particle board

Like a reality made from reality

«I'm so sorry, Angel.

I’m so sorry, Angel

Do you want me to walk with you?»

Like a fucking water balloon filled with tears

Nirvana is without concepts

I could take a gander at ourselves and say we are graying, graying, graying

I see life sprouting little mushrooms and homes from within our collective

corpse

I smell that corpse

Total desaturation and karmic seeds

Very little fire

Much room for dreaming

Unstable and shallow

Reaching stakes

Intertwine, interweave

(Round up some awake and awake and sun rising wide open vast blue sky)

Ik ben verdwaald in een steeg ergens tussen Spaulding en Kedzie, verstopt voor cis-mannen

Ik heb mijn one-hitter gevuld met padvinderskoekje

Net genoeg om mijn ogen te laten sissen, zodat mijn zeil weer warm is

Ik weet niet meer wie ik ben

Ik herinner me niets

Een weergave omsluiten is plasticiteit opzuigen

En ik heb niet gedroomd en zat met een flink aantal armen bij je

Het is maanden geleden dat ik mezelf op een duurzame afstand heb gezien

Ik heb niet gegloeid met fijngevederde uitzendingen met mijn appartement midden in de ruimte

en tijd

Binnen lokale contexten en vocale complexe karakters helder en geboren in 1995

Deze waan van een lichaamsbouw, een opwindende paniek

Een verloren smeltende steen van zuurstof

Ik lijd minder, zo veel minder

(«neem al je pillen, slaap de hele dag» / neem al je spanning, glij de hele dag uit)

Ik heb gedruppeld en gevallen door een klein oog als een kameel die zweeft met wijd

engel zeilen

Ze werd de weg gewezen door de hemelpoort

Een poort doordrenkt van tranen

Zal ik opgehoopte shit vinden onder de misvatting dat ik eerder ver weg ben?

dan nirvana-gebonden

Dat verre meisje vastgeketend in de holte boven kwetsbare kronkelige wegen

Een waterballon gevuld met tranen

Als een paleis gebouwd met spaanplaat

Als een realiteit gemaakt van de realiteit

«Het spijt me zo, Angel.

Het spijt me zo, Angel

Wil je dat ik met je meeloop?»

Als een verdomde waterballon gevuld met tranen

Nirvana is zonder concepten

Ik zou naar onszelf kunnen kijken en zeggen dat we grijs worden, grijs worden, grijs worden

Ik zie het leven kleine paddenstoelen en huizen ontspruiten vanuit ons collectief

lijk

Ik ruik dat lijk

Totale desaturatie en karmische zaden

Heel weinig vuur

Veel ruimte om te dromen

Instabiel en ondiep

Op het spel zetten

Verstrengelen, verweven

(Rond sommige wakker en wakker en de zon op, wijd open, uitgestrekte blauwe lucht)