Savaged Soul - Final Story

I can’t tell if I am right or wrong

I don’t know which choices could pull me down

I can’t sort all the thoughts I’m facing now

Watch me now not buried in the ground

Watch me now with only scars as my witness

My mind starts to blur

Waiting for the world to come crashing down

I’d rather believe that it’s not on me

So I try to figure out what the point of this is?

Which bridges I’ve burned and which ones I’ve missed

I’ve been here all along and I will carry on

Do you know how it feels?

To be left without hope, defeated?

If your thoughts start to stick and you can’t find a way to escape

You can’t imagine how deep I’m falling, down in the dirt I’ve been crawling

Can’t you see?

My soul seems to burst, only scars as my witness

Help me out I feel like I screamed a thousand times

But how could you not be deaf to my voice inside

In this void between walls I am afraid to climb

Drag me out of my head when I’m drowning inside

Only I can change myself

No one’s able to help me out

I’m running away from the edge

The voice in my head is feeding my doubts

Just have faith in yourself they say

Forget about all of your mistakes

I can’t suffer all the things they say anymore

I can’t endure if I don’t take a chance

If I can’t climb these walls I´m gonna tear them down

If my soul is savaged I will still wear it close

Ik weet niet of ik gelijk of ongelijk heb

Ik weet niet welke keuzes me naar beneden kunnen trekken

Ik kan niet alle gedachten die ik nu tegenkom sorteren

Kijk hoe ik nu niet begraven in de grond

Bekijk me nu met alleen littekens als mijn getuige

Mijn geest begint te vervagen

Wachten tot de wereld instort

Ik geloof liever dat het niet aan mij ligt

Dus ik probeer erachter te komen wat het punt hiervan is?

Welke bruggen heb ik verbrand en welke heb ik gemist

Ik ben hier al die tijd en ik zal doorgaan

Weet je hoe het voelt?

Zonder hoop achterblijven, verslagen?

Als je gedachten vast komen te zitten en je geen manier kunt vinden om te ontsnappen

Je kunt je niet voorstellen hoe diep ik val, in de modder die ik heb gekropen

Kun je het niet zien?

Mijn ziel lijkt te barsten, alleen littekens als mijn getuige

Help me, ik heb het gevoel dat ik duizend keer heb geschreeuwd

Maar hoe kon je niet doof zijn voor mijn stem van binnen

In deze leegte tussen muren ben ik bang om te klimmen

Sleep me uit mijn hoofd als ik erin verdrink

Alleen ik kan mezelf veranderen

Niemand kan me helpen

Ik ren weg van de rand

De stem in mijn hoofd voedt mijn twijfels

Heb vertrouwen in jezelf, zeggen ze

Vergeet al je fouten

Ik kan niet meer lijden onder de dingen die ze zeggen

Ik kan het niet uithouden als ik geen kans grijp

Als ik deze muren niet kan beklimmen, breek ik ze af

Als mijn ziel woest is, zal ik hem nog steeds dicht bij me dragen