Demek Gidiyorsun - Fatih Kısaparmak

Esmer bir ağda bir eylemişsem

Cinnetin ucunu yakmışsam bir kez

Cehenemin nizamiye kapısındaysam

Ateşden bir nehre dönen bu isyan

Hep o gül yangınına kanat çırpar ve en korsan şarkılar

Yüzünü şarapla yıkar

Gidiyorsun demek

Ben bunu haketmedim

Ne varsa aşka ve cesarette dair

Sırtlayıp o büyük yangınınla git

Hadi durma

Geçliğimin vebalini ve sevgisiz hayatımızın bedelini ödemeden git

Bu şiiri sana armağan ettim

Yanına almayı unutma sakın

Issız gecelerde okur ağlarsın

Kimseler görmese de kanarsın gülüm

Neler çektigimi o gün anlarsın

Son bahar yağmuruyla ıslandım sokaklarda

Ağladım ikimize

Senden çok uzaklarda

Şimdi hüzün makamında bütün şarkılar

Bu yorgun ses

Bu kör lamba

Bu ateşi sönmüş soba

Tanığıdır yanlızlığın

Pişmanlığın tanığıdır

Çünkü çünkü benim kitabımda

Aşk bir defa yaşanır

Demek gidiyorsun git

Bir yanda ölümün anlındaki ter

Bir yanda suya düşen sardunya

Ve sabahın saçlarındaki kırağı kadar üşüyorsun

Hadi durma

Sırtlayıp o büyük yangının vebalini ve sevgisiz bir hayatın

Bedelini ödemeden git

Bilirsin gecenin en karanlık olduğu an

Sabahın en yaklaştığı zamandır ve hiçbir şey hakkında

Bildiğimiz her şey aslında yalandır

Demiştim ya sen öğretmen çıktığın yıl

Vurup alnıma kavgayı

Simsiyah bir süt gibi

Yaprak dökmüştü darağacı

Hüzün sarısı yapraklarını

Akşamlarım olmuştu ve kuduz gecelerim

Gözyaşlarım ağlamıştı

Bir uzun yolculuk düşmüştü peşime

Çırıl çılgın bir ağaca soyunmuştu işlemler

Demek gidiyorsun git

Bu şiiri sana armağan ettim

Yanına almayı unutma

Belki soban sönmüş

Kitabın bitmiş

Belki dizlerindeki battaniye

Yanlızlığın iç çekişini duyarsın

Paketteki son sigaran ve titrek bir mum alevi hüznüyle

Geçmişe dalarsın

Kimseler görmese de kanarsın gülüm

Sen de yanarsın

Esmer bir ağda bir eylemişsem

Cinnetin ucunu yakmışsam bir kez

Cehenemin nizamiye kapısındaysam

Ateşden bir nehre dönen bu isyan

Hep o gül yangınına kanat çırpar ve en korsan şarkılar

Yüzünü şarapla yıkar

Gidiyorsun demek

Ben bunu Haketmedim

Ne varsa aşka ve cesarette dair

Sırtlayıp o büyük yangınınla git

Hadi durma

Geçliğimin vebalini ve sevgisiz hayatımızın bedelini ödemeden git

Bu şiiri sana armağan ettim

Yanına almayı unutma sakın

Issız gecelerde okur ağlarsın

Kimseler görmese de kanarsın gülüm

Neler çektigimi o gün anlarsın

Son bahar yağmuruyla ıslandım sokaklarda

Ağladım ikimize

Senden çok uzaklarda

imdi hüzün makamında bütün şarkılar

Bu yorgun ses

Bu kör lamba

Bu ateşi sönmüş soba

Tanığıdır yalızlığın

Pişmanlığın tanığıdır

ünkü çünkü benim kitabımda

Aşk bir defa yaşanır

Demek gidiyorsun git

Bir yanda ölümün anlındaki ter

Bir yanda suya düşen sardunya

Ve sabahın saçlarındaki kırağı kadar üşüyorsun

Hadi durma

Sırtlayıp o büyük yangının vebalini ve sevgisiz bir hayatın

Bedelini ödemeden git

Bilirsin gecenin en karanlık olduğu an

Sabahın en yaklaştığı zamandır ve hiçbir şey hakkında

Bildiğimiz her şey aslında yalandır

Demiştim ya sen öğretmen çıktığın yıl

Vurup alnıma kavgayı

Simsiyah bir süt gibi

Yaprak dökmüştü darağacı

Hüzün sarısı yapraklarını

Akşamlarım olmuştu ve kuduz gecelerim

Gözyaşlarım ağlamıştı

Bir uzun yolculuk düşmüştü peşime

rıl çılgın bir ağaca soyunmuştu işlemler

Demek gidiyorsun git

Bu şiiri sana armağan ettim

Yanına almayı unutma

Belki soban sönmüş

Kitabın bitmiş

Belki dizlerindeki battaniye

Yanlızlığın iç çekişini duyarsın

Paketteki son sigaran ve titrek bir mum alevi hüznüyle

Geçmişe dalarsın

Kimseler görmese de kanarsın gülüm

Sen de yanarsın