Alone Again (Naturally) [From "Megamind"] - Fandom

In a little while from now,

If I'm not feeling any less sour ,

I promise myself to treat myself

And visit a nearby tower

And climbing to the top will throw myself off,

In an effort to make it clear to who

Ever what it's like when you're shattered.

Left standing in the lurch at a church,

Where people saying 'my God

that's tough she's stood him up

No point in us remaining-

We may as well go home'.

As I did on my own.

Alone again, naturally.

To think that only yesterday

I was cheerful, bright and gay,

Looking forward to- well who wouldn't do

The role I was about to play.

But as if to knock me down,

Reality came around.

And without so much

As a mere touch

Cut me into little pieces

Leaving me to doubt

Talk about God in his mercy

Who if he really does exist,

Why did he desert me in my hour of need?

I truly am indeed

Alone again, naturally.

It seems to me that there are more hearts

Broken in the world that can't be mended.

Left unattended

What do we do?

What do we do?

Alone again, naturally.

Now looking back over the years

And whatever else that appears.

I remember I cried when my father died

Never wishing to hide the tears.

And at sixty-five years old

My mother God rest her soul.

Couldn't understand why the only man

She had ever loved had been taken,

Leaving her to start with a heart so badly broken,

Despite encouragement from me no words were ever spoken

And when she passed away

I cried and cried all day

Alone again, naturally.

Alone again, naturally.

Over een tijdje,

Als ik me niet minder zuur voel,

Ik beloof mezelf om mezelf te trakteren

En bezoek een nabijgelegen toren

En als ik naar de top klim, gooi ik mezelf eraf,

In een poging om duidelijk te maken aan wie

Hoe het ook is als je verbrijzeld bent.

In de steek gelaten bij een kerk,

Waar mensen 'mijn God' zeggen

dat is moeilijk, ze heeft hem overeind gehouden

Geen punt in ons blijven-

We kunnen net zo goed naar huis gaan'.

Zoals ik in mijn eentje deed.

Weer alleen natuurlijk.

Om te denken dat gisteren nog

Ik was vrolijk, slim en vrolijk,

Ik kijk er naar uit - nou wie zou dat niet doen?

De rol die ik ging spelen.

Maar als om me neer te slaan,

De realiteit kwam rond.

En zonder zo veel

Als slechts een aanraking

Snijd me in kleine stukjes

Mij ​​aan het twijfelen brengen

Praat over God in zijn barmhartigheid

Wie, als hij echt bestaat,

Waarom liet hij me in de steek in mijn uur van nood?

dat ben ik echt inderdaad

Weer alleen natuurlijk.

Het lijkt mij dat er meer harten zijn

Gebroken in de wereld die niet kan worden hersteld.

Onbeheerd achter gelaten

Wat doen we?

Wat doen we?

Weer alleen natuurlijk.

Nu terugkijkend door de jaren heen

En wat er nog meer verschijnt.

Ik herinner me dat ik huilde toen mijn vader stierf

Nooit de tranen willen verbergen.

En op vijfenzestig jaar oud

Mijn moeder God rust haar ziel.

Kon niet begrijpen waarom de enige man

Ze had ooit liefgehad was genomen,

Haar achterlatend om te beginnen met een hart dat zo erg gebroken is,

Ondanks aanmoediging van mij werden er nooit woorden gesproken

En toen ze stierf

Ik heb de hele dag gehuild en gehuild

Weer alleen natuurlijk.

Weer alleen natuurlijk.