At the Day - Ez3kiel

At the day she came to me and said she’s gone

I brought her a flower a color so bright

Her eyes were dark and filled with pity

Overwhelmed by my deed

Showing me her hands that once carried grand beauty

So empty they’re now

So empty they’re now

With the fall of the day, she sat down in a corner of the room

I heard her cry while reaching for the curtain that fought its way out

Scars are carved in the wooden floors she sits on They’re her final words and

fall themselves with vicious honesty

If only the one that sees me now

Could help my life in vain

My perfect little self

My perfect little self has this name… perfume… what’s left in me behind my dimming life…

Do I still have to hide

Do I still have to hide

Stealing matters' delight redeem my eyes from what I steal from life

From what I stand for in life

Must I really pray to be justified

Op de dag dat ze naar me toe kwam en zei dat ze weg was

Ik bracht haar een bloem in een kleur zo helder

Haar ogen waren donker en vol medelijden

Overweldigd door mijn daad

Ze laat me haar handen zien die ooit grootse schoonheid droegen

Zo leeg zijn ze nu

Zo leeg zijn ze nu

Met de val van de dag ging ze in een hoek van de kamer zitten

Ik hoorde haar huilen terwijl ze naar het gordijn reikte dat zich een weg naar buiten vocht

Littekens zijn uitgehouwen in de houten vloeren waarop ze zit. Het zijn haar laatste woorden en

vallen zichzelf met wrede eerlijkheid

Als alleen degene die me nu ziet

Kan mijn leven tevergeefs helpen

Mijn perfecte kleine zelf

Mijn perfecte kleine zelf heeft deze naam... parfum... wat er in mij achterblijft achter mijn verduisterende leven...

Moet ik me nog steeds verbergen?

Moet ik me nog steeds verbergen?

Het plezier van stelen verlost mijn ogen van wat ik van het leven steel

Van waar ik voor sta in het leven

Moet ik echt bidden om gerechtvaardigd te worden?