Tilbake Til Start - Evig Poesi, Camara

Åpner ett øye rett før alarmen våkner

Jeg kunnet sove mer, men e’kke som om verden stopper

Et par push-ups dytter søvnen ut av kroppen

Tar en dusj, og pusser tenna, ny bokser, nye sokker

Pleide å komme hjem fra byen, klokka halv tre om morran

Nå står jeg opp med sola, opp med rette bein foran

Sier 'god morgen, Oslo'

Eller skal vi si 'god morgen, Sodoma'?

Lommebok, nøkkel I beina, opp I skoa

Oslo er en sliten jente som har fått smaken på Cola

Ser fin ut på avstand, men nesa renner det blod av

Og kidsa gjør som (?) sperrer øya opp mot sola

Ingen veit sitt eget beste her, for knærne treffer jorda

Det er klart det er grenser for hva motherfuckers kan godta

Har gravd meg ned som Bin Laden ved Tora Bora

En rabbiner I en Tora, eldre dotter I en kobra

Men ingenting varer evig, bare spør Keem og Roma

Prøver å produsere

Søker etter systemer

Så drømmer og reflekterer

Føtta mine masjerer

Følger meg mellom stedet

Gjør at jeg navigerer mellom bølgeslag og gener

Studerer karakterer I mengdene jeg passerer

Søker noe unikt, men alt jeg ser det reflekterer

Følelser forgrener seg I ørsmå problemer

Så jeg meg på å leve

Tar noen skritt, balanserer

Jeg lever bare I dag, og ingen veit når jeg drar

Vi’kke gi bort det jeg har, og venter på det som var

Jeg lever bare I dag, og ingen veit når jeg drar

Vi’kke tilbake til start, og venter på det som var

Jeg lever bare I dag, og ingen veit når jeg drar

Vi’kke tilbake til start, og venter på det som var

Jeg pleide å lengte etter evigheten

På evige leten etter den evige freden

Som jeg husker så godt, men ikke har kjent på evigheter

Det tok litt tid å forstå at den ikke eksisterer

Jeg fokuserer på å puste inn nåtid

Pushe av fremtid, og blende av fortid

Har begynt å venne meg til å leve et kort liv

For uten vinter’n hadde våren vært så kjip

Vil ha beina på jorda før jeg letter

Vil holder hodet kaldt, før orda rører mine lepper

Følger ikke lenger etter de som følger etter

Og forføger sine følelse istede for å føle etter

Skal jeg grine eller smile av det jeg ser

Eller skrive det stille ned og la det hvile I fred

La det spire og bli en ide som vi kan dele I sammen

Vi er likere enn det vi vet, det er derfor livet er en klisje

Jeg prøver å formulere

Setninger I systemet som gleder og inspirerer

Hjernen min leviterer, forestiller meg steder

Sjela mi er fanga mellom ideer og gener

Hvor mange jeg passerer er klare over at de lever?

At vi er det som er igjen av fortias imperier

For mange scorer gleden av hvor vi egentlig strever

Jeg øver på å leve til den dagen jeg klipperer

Opent een oog net voordat het alarm afgaat

Ik zou meer kunnen slapen, maar niet alsof de wereld stopte

Een paar push-ups duwen de slaap uit het lichaam

Neemt een douche en poetst zijn tanden, nieuwe blikjes, nieuwe sokken

Kwam vroeger om half drie 's ochtends thuis uit de stad

Nu sta ik op met de zon, omhoog met rechte benen voor me

Zeggen 'goedemorgen, Oslo'

Of zullen we 'goedemorgen, Sodom' zeggen?

Portemonnee, sleutel in de benen, omhoog in de schoen

Oslo is een moe meisje dat een voorliefde voor cola heeft ontwikkeld

Ziet er van een afstand mooi uit, maar de neus bloedt

En kidsa gedraagt ​​zich als (?) het blokkeren van het eiland tegen de zon

Niemand kent hier zijn eigen best, omdat zijn knieën de grond raken

Het is duidelijk dat er grenzen zijn aan wat klootzakken kunnen accepteren

Ik heb mezelf begraven zoals Bin Laden bij Tora Bora

Een rabbijn in een Thora, oudste dochter in een cobra

Maar niets duurt eeuwig, vraag het maar aan Keem en Roma

Proberen te produceren

Systemen zoeken

Dus dromen en reflecteren

Mijn voetmassages

Volg me tussen plaatsen

Laat me navigeren tussen golven en ergernissen

Cijfers bestuderen In de hoeveelheden die ik haal

Op zoek naar iets unieks, maar alles wat ik zie weerspiegelt dat

Emoties vertakken zich in kleine problemen

Ik zag mezelf leven

Neemt een paar stappen, balanceert

Ik leef alleen VANDAAG, en niemand weet wanneer ik zal vertrekken

We zullen niet weggeven wat ik heb, en wachten op wat was

Ik leef alleen VANDAAG, en niemand weet wanneer ik zal vertrekken

We zijn terug bij af, wachtend op wat was

Ik leef alleen VANDAAG, en niemand weet wanneer ik zal vertrekken

We zijn terug bij af, wachtend op wat was

Vroeger verlangde ik naar de eeuwigheid

In eeuwige zoektocht naar eeuwige vrede

Die ik me zo goed herinner, maar al tijden niet meer weet

Het kostte wat tijd om te begrijpen dat het niet bestaat

Ik concentreer me op het ademen in het heden

Duw van de toekomst en verblinding van het verleden

Ben begonnen te wennen aan een kort leven

Want zonder de winter was de lente zo slecht geweest

Ik wil met beide benen op de grond staan ​​voordat ik vertrek

Zal het hoofd koel houden, voordat de woorden mijn lippen raken

Ik volg degenen die volgen niet meer

En vergroot hun gevoelens in plaats van achter hen aan te voelen

Moet ik lachen of glimlachen om wat ik zie

Of schrijf het rustig op en laat het in vrede rusten

Laat het ontkiemen en word een idee dat we samen kunnen delen

We lijken meer op elkaar dan we weten, daarom is het leven een cliché

Ik probeer te formuleren

Zinnen in het systeem die verrukken en inspireren

Mijn brein zweeft, stelt zich plaatsen voor

Mijn ziel zit gevangen tussen ideeën en genen

Hoeveel mensen die ik passeer weten dat ze leven?

Dat we zijn wat er over is van de rijken van de jaren veertig

Voor velen is het plezier van scoren waar we echt naar streven

Ik oefen het leven tot de dag dat ik maai