Tale of the Everman - Evertale

Si in cunis fortunae, malum excitatur

Si reginae obscuare, satis sanguis sacrificatur

Dracones cum alis sanguinis, mortem miseriam

Et iram apportant

Si in cunis fortunae malum excitatur

Obscuriores dires erunt nox etiam aterior

Surgite draconii pugnam pugnate ut regina noctis

In perpetuum regat

Again I’m back in time

Back to the day when I was still

The master of my fate, of my own will

I turn around and she is there

I hear me call her name

Forever damned, let someone end the pain

Again I see it all

The path that wasn’t there before

I hear her voice recalling tales of ancient lore

Inside a fear is growing

A fear of darkness, fear of hate

My brother, come on, to the rainbow’s gate

I sense the evil, but endless treasures

Blind the eye

Lost in my rage, the gates of hell pushed open wide

Tale of the everman

The story of my tortured soul

Again I die, just to live again

Tale of the everman

Will I be ever free, to be more than a ghost

That’s damned to be

As the walls of sanity came falling down

There was no turning back, too late for me to see

But now I hear her call, she’s waiting there for me

Tale of the everman

Never will I find a way to end this

Never can I make my deeds undone

Wonder if I ever find forgiveness

So it has all begun

Never will I find a way to end this

Never can I make my deeds undone

A jester of the rising darkness

Of many colours and of none

So it has all begun

Five headed dragon fear the queen

Of many colours and of none

Still she can’t get past the line

So turn around my brother, run

The seal is broken fear the hate

But now it cannot be undone

The last one to defy the queen

Of many colours and of none

So it has all begun

End this pain, I shall arise to fall again

Redeem my sins to pay the price for what I’ve done

So it has all begun

There’s no tomorrow, there was no yesterday

So I must die to live again

Drowned by my sorrow, a wanderer who’s lost the way

So I must live to die again

I live to die again

Come closer, and I will make your wish come true

I am your destiny

Come closer, on to the rainbow’s gate

I see her fall but it’s too late

But it’s too late

I hear her call my name

Si in cunis fortunae, malum excitatur

Si reginae obscuare, satis sanguis sacrificatur

Dracones cum alis sanguinis, mortem miseriam

Et iram belangrijk

Si in cunis fortunae malum excitatur

Obscuriores dires erunt nox etiam aterior

Surgite draconii pugnam pugnate ut regina noctis

In perpetuum regat

Ik ben weer terug in de tijd

Terug naar de dag dat ik nog stil was

De meester van mijn lot, van mijn eigen wil

Ik draai me om en ze is daar

Ik hoor me haar naam noemen

Voor altijd verdoemd, laat iemand een einde maken aan de pijn

Nogmaals, ik zie het allemaal

Het pad dat er voorheen niet was

Ik hoor haar stem die herinneringen oproept aan oude overleveringen

Van binnen groeit een angst

Een angst voor duisternis, angst voor haat

Mijn broer, kom op, naar de regenboogpoort

Ik voel het kwaad, maar eindeloze schatten

Blind het oog

Verloren in mijn woede, gingen de poorten van de hel wijd open

Verhaal van de eeuwigheid

Het verhaal van mijn gekwelde ziel

Opnieuw sterf ik, gewoon om weer te leven

Verhaal van de eeuwigheid

Zal ik ooit vrij zijn, om meer te zijn dan een geest?

Dat is verdomd te zijn

Toen de muren van gezond verstand naar beneden kwamen vallen

Er was geen weg meer terug, te laat voor mij om te zien

Maar nu ik haar hoor roepen, wacht ze daar op mij

Verhaal van de eeuwigheid

Nooit zal ik een manier vinden om hier een einde aan te maken

Nooit kan ik mijn daden ongedaan maken

Vraag me af of ik ooit vergeving zal vinden

Het is dus allemaal begonnen

Nooit zal ik een manier vinden om hier een einde aan te maken

Nooit kan ik mijn daden ongedaan maken

Een nar van de opkomende duisternis

Van veel kleuren en van geen

Het is dus allemaal begonnen

Vijfkoppige draak is bang voor de koningin

Van veel kleuren en van geen

Toch kan ze niet voorbij de lijn komen

Dus draai om mijn broer, ren

Het zegel is verbroken, vrees de haat

Maar nu kan het niet ongedaan worden gemaakt

De laatste die de koningin trotseert

Van veel kleuren en van geen

Het is dus allemaal begonnen

Beëindig deze pijn, ik zal opstaan ​​om weer te vallen

Verlos mijn zonden om de prijs te betalen voor wat ik heb gedaan

Het is dus allemaal begonnen

Er is geen morgen, er was geen gisteren

Dus ik moet sterven om weer te leven

Verdronken door mijn verdriet, een zwerver die de weg kwijt is

Dus ik moet leven om weer te sterven

Ik leef om weer te sterven

Kom dichterbij, en ik zal je wens laten uitkomen

Ik ben je lot

Kom dichterbij, naar de poort van de regenboog

Ik zie haar vallen, maar het is te laat

Maar het is te laat

Ik hoor haar mijn naam roepen