На восходе - ESTETIKA

Убитыми глазами на тебя в последний раз смотрю,

Как будто под руинами, не дели мой мир

Убегала та печаль впереди меня,

Становились очи мне не милыми, меня разбуди.

Свечи задувает, моя жизнь полетит по миру

К маякам, и в след за новыми, невесомыми

На восходе повстречаю сам себя,

Но теперь с разбитыми оковами,

Кто же, кто же мы?

Это мой блок ман, тут не видели бога.

Мне так и так передали ночью крики под окна,

Крутят балконы на голову копам,

Кто же кроме них отмолит маленький комптон?

А я выкинул крикет и вычеркнул жизни ведомых

По крупицам собрал не для бонга себя самого я

Убитыми глазами на тебя в последний раз смотрю

Как будто под руинами, не дели мой мир

Убегала та печаль впереди меня,

Становились очи мне не милыми, меня разбуди

Свечи задувает моя жизнь полетит по миру

К маякам и в след за новым невесомыми

На восходе повстречаю сам себя

Но теперь с разбитыми оковами кто же кто же мы

Живые до пяти, заряженные в танце.

Ты валишь на мой блок, хоть розетка у кровати.

Блестят твои педали,хотел снова укрывать их,

Но злые патрули тебя держат на дистанции

Под голубыми небесами доведя понимания максимум, в релаксе друг,

Помотало рано банду ту,

Помогали перемены и табу.

Вперед иди, иди, иди роль нам,

По нам, по нам, по нам, по нам больно

Панама на полу, подымать подпольно, за выгоду тех, кто высыпал солью

Met dode ogen kijk ik je voor de laatste keer aan,

Als onder puin, deel mijn wereld niet

Dat verdriet vluchtte voor me uit,

Mijn ogen waren niet schattig, maak me wakker.

Kaarsen worden uitgeblazen, mijn leven zal de wereld rondvliegen

Naar de vuurtorens, en in het kielzog van het nieuwe, gewichtloze

Ik zie mezelf bij zonsopgang

Maar nu met gebroken kettingen

Wie, wie zijn wij?

Dit is mijn blokker, ze hebben God hier niet gezien.

Ik werd zo en zo overgebracht 's nachts geschreeuw onder de ramen,

Ze verdraaien de balkons op de hoofden van de politie,

Wie, behalve zij, zal bidden voor een kleine Compton?

En ik gooide de krekel weg en streepte de levens van de volgers door

Stuk voor stuk verzamelde ik mezelf, niet voor de bong

Met dode ogen kijk ik je voor de laatste keer aan

Als onder puin, deel mijn wereld niet

Dat verdriet vluchtte voor me uit,

Mijn ogen waren niet schattig, maak me wakker

Kaarsen blazen uit, mijn leven zal de wereld rondvliegen

Naar de vuurtorens en in het kielzog van de nieuwe gewichtloze

Bij zonsopgang zal ik mezelf ontmoeten

Maar nu met gebroken boeien wie zijn wij?

Levend tot vijf, geladen in de dans.

Je brengt me naar beneden, ook al is het stopcontact bij het bed.

Je pedalen glanzen, ik wilde ze weer bedekken,

Maar kwaadaardige patrouilles houden je op afstand

Onder de blauwe luchten, begrip tot het maximum brengend, in ontspanning, vriend,

Schud die bende vroeg af

Veranderingen en taboes hielpen.

Ga je gang, ga, ga rol voor ons,

Voor ons, voor ons, voor ons, voor ons doet het pijn

Panama op de grond, hef ondergronds op, ten voordele van degenen die zout hebben gegoten