Luxemburgues - Estelares

Sólo el mar

Azules

Corales

Azules

Es igual a antes

A siempre, parlantes

No verás tus caras

Tus manos, tus venas

Es igual, te tengo

Te llevo, arenas

Sólo sé que me enamoré

Sólo sé que así llegué

Tu nombre no es un nombre más

Huele a jardín luxemburgués

Y tras de mí hay una inmensa postal

Ya no soy gris

Ya no voy más

Hielo y sal

Me queman

Tus labios

Me queman

Un lugar con piedras

Asfalto y colinas

Y es verdad

Las aves no comen en las ruinas

Y es verdad

Que solos, a solas, contigo

Sólo sé que me enamoré

Sólo sé que así llegué

Tu nombre no es un nombre más

Huele a jardín luxemburgués

Y tras de mí hay una inmensa postal

Ya no soy gris

Ya no voy más…

Sólo sé

Recuerdas

Recuerdos

Que queman

Yo no sé

Te veo mojada en la arena

Y un lugar con piedras

De amianto y colinas

Y es verdad

Las aves no comen de las ruinas

Sólo sé que me enamoré

Sólo sé que así llegué

Tu nombre no es un nombre más

Huele a jardín luxemburgués

Y tras de mí hay una inmensa postal

Ya no soy gris

Ya no voy más

A incendiarme, mi amor…

alleen de zee

blues

koralen

blues

Het is hetzelfde als voorheen

Altijd, luidsprekers

je zult je gezichten niet zien

Je handen, je aderen

Het is hetzelfde, ik heb jou

Ik neem jullie mee, arena's

Ik weet alleen dat ik verliefd werd

Ik weet alleen dat ik zo ben aangekomen

Je naam is niet zomaar een naam

Ruikt naar een Luxemburgse tuin

En achter me ligt een enorme ansichtkaart

Ik ben niet meer grijs

Ik ga niet meer

ijs en zout

ze verbranden mij

Je lippen

ze verbranden mij

een plek met stenen

asfalt en heuvels

En het is waar

Vogels eten niet in puin

En het is waar

Dat alleen, alleen, met jou

Ik weet alleen dat ik verliefd werd

Ik weet alleen dat ik zo ben aangekomen

Je naam is niet zomaar een naam

Ruikt naar een Luxemburgse tuin

En achter me ligt een enorme ansichtkaart

Ik ben niet meer grijs

ik ga niet meer...

Ik weet het alleen

Herinneren

Herinneringen

dat branden

Ik weet het niet

Ik zie je nat in het zand

En een plek met stenen

Van asbest en heuvels

En het is waar

Vogels eten niet van ruïnes

Ik weet alleen dat ik verliefd werd

Ik weet alleen dat ik zo ben aangekomen

Je naam is niet zomaar een naam

Ruikt naar een Luxemburgse tuin

En achter me ligt een enorme ansichtkaart

Ik ben niet meer grijs

Ik ga niet meer

Om mezelf in brand te steken, mijn liefste...