The Poem - Eshtadur

The story started with a poem

If you recite it all will come

Who makes your fears, your crying in

The worst enemy in the world

So one, two, three

Will come for me

Four, five and six

No pray for me

Seven and eight

What should you take?

For all the painful

You’ll have, nine, ten…

Laughing In silence, living in myself

Absorbing the wishes that I want to live

Consuming the forces running

Hunting as a crow

So, no chance, let’s start the show

Coming slowly, step by step

Looking around for everywhere

Every move, right and left

Look at behind you, is it there?

Sins that are protected

Word by word in vain

The rituals in a poem

Are summoned by mistake

No time for this pleasure

You shouldn’t be terrified

You live to die, you die to live

You’re nothing for the world

You may cry and crawl

But evil will remember that

You live to die, you die to live

You’re nothing for the world

No time for this pleasure

You shouldn’t terrified

You’re in a hole you’re in a marsh

You are insane by words

It can’t never surrender

And never going to stop

Whispers in your conscience

You feel be just arrive

The story finished with the words

The poem is totally mentioned

Take care you can’t never repeat

This wicked poem once again

Het verhaal begon met een gedicht

Als je het reciteert, komt alles

Wie maakt je angsten, je huilt in

De ergste vijand ter wereld

Dus één, twee, drie

Zal voor mij komen

Vier, vijf en zes

Geen bid voor mij

Zeven en acht

Wat moet je nemen?

Voor alle pijnlijke

Je hebt, negen, tien...

In stilte lachen, in mezelf leven

Het absorberen van de wensen die ik wil leven

De lopende krachten consumeren

Jagen als een kraai

Dus, geen kans, laten we beginnen met de show

Langzaam, stap voor stap

Overal rondkijken

Elke beweging, rechts en links

Kijk eens achter je, is het daar?

Zonden die beschermd zijn

Woord voor woord tevergeefs

De rituelen in een gedicht

Per abuis worden opgeroepen

Geen tijd voor dit plezier

Je moet niet bang zijn

Je leeft om te sterven, je sterft om te leven

Je bent niets voor de wereld

Je mag huilen en kruipen

Maar het kwaad zal zich dat herinneren

Je leeft om te sterven, je sterft om te leven

Je bent niets voor de wereld

Geen tijd voor dit plezier

Je moet niet bang zijn

Je zit in een gat, je bent in een moeras

Je bent krankzinnig door woorden

Het kan zich nooit overgeven

En zal nooit stoppen

Fluistert in je geweten

Je voelt je gewoon aankomen

Het verhaal eindigde met de woorden

Het gedicht wordt volledig genoemd

Pas op, je kunt het nooit herhalen

Dit goddeloze gedicht nog een keer