Indiana - Errol Garner

Va falloir vivre avec ta fiole

Toute ta vie jusqu'à la fin

Ce soir tu t’en fous

Et tu picoles

Tu cries à boire

On verra ça demain

Mais tous les matins

Tu t’chopes les boules

En arrivant d’vant ton miroir

Tu t’dis faudra bientôt

Qu’j’m’achète une cagoule

Pour cacher les dégâts

D’la veille au soir

T’as le teint jaune de la cirrhose

Et le sourire d’un cendrier

Sur tes joues gonflées par la coup’rose

La route des vins bien détaillée

Mais t’as qu’la gueule que tu mérites

Surtout les lendemains de cuites

Tu fais l’kakou tu bois des coups dans les bistrots

Après tu pleures tu t’dis je suis pas beau

Mais t’as qu’la gueule que tu mérites

Surtout les lendemains de cuites

Tu fais l’kakou

Tu bois des coups dans les bistrots

Après tu pleures tu t’dis

Tu pleures tu t’dis

Tu pleures tu t’dis

Je suis pas beau

Pas beau pas beau

Ik zal met je flesje moeten leven

Je hele leven tot het einde

Vanavond maakt het je niet uit

En jij drinkt

Je schreeuwt om te drinken

Dat zullen we morgen zien

Maar elke ochtend

Jij grijpt de ballen

Voor je spiegel komen

Straks zeg je tegen jezelf

Dat ik mezelf een bivakmuts koop

Om de schade te verbergen

Van de avond ervoor

Je hebt de gele huidskleur van cirrose

En de glimlach van een asbak

Op je wangen opgezwollen door de roze klap

De goed gedetailleerde wijnroute

Maar je hebt alleen de look die je verdient

Vooral de nasleep van afranselingen

Je doet de kakou, je drinkt shots in de bars?

Nadat je gehuild hebt, zeg je tegen jezelf dat ik niet mooi ben

Maar je hebt alleen de look die je verdient

Vooral de nasleep van afranselingen

Jij doet de kakou

Shots drink je in de kroegen

Nadat je hebt gehuild, zeg je tegen jezelf

Je huilt, zeg je tegen jezelf

Je huilt, zeg je tegen jezelf

ik ben niet knap

Niet mooi niet mooi