Yeter - Erol Evgin

Dolaştım tüm sokaklarını şehrin

Adını haykırdım gecenin yüzüne

Ümitsiz, öfkeli, yalnız

Seni çağırdım, sesini çağırdım

Sırrımı söyledim başlayan güne

Kırılgan, ürkek, mahzun

İçli bir şarkının sözleri gibi

Gizli bir yangının közleri gibi

Aldatılmış çocuk yüzleri gibi kaldım

Yeter, yeter, yeter, yeter

Tuzaklar kurma yollarıma

Özledim, bu ayrılık yeter

Hasreti sardım kollarıma

Bu oyun, bu haksızlık yeter

Yoruldum, bu delilik yeter

Yeter, yeter, yeter, yeter

Tuzaklar kurma yollarıma

Özledim, bu ayrılık yeter

Hasreti sardım kollarıma

Bu oyun, bu haksızlık yeter

Yoruldum, bu delilik yeter

Dolaştım tüm sokaklarını şehrin

Adını haykırdım gecenin yüzüne

Ümitsiz, öfkeli, yalnız

Seni çağırdım, sesini çağırdım

Sırrımı söyledim başlayan güne

Kırılgan, ürkek, mahzun

İçli bir şarkının sözleri gibi

Gizli bir yangının közleri gibi

Aldatılmış çocuk yüzleri gibi kaldım

Yeter, yeter, yeter, yeter

Tuzaklar kurma yollarıma

Özledim, bu ayrılık yeter

Hasreti sardım kollarıma

Bu oyun, bu haksızlık yeter

Yoruldum, bu delilik yeter

Yeter, yeter, yeter, yeter

Tuzaklar kurma yollarıma

Özledim, bu ayrılık yeter

Hasreti sardım kollarıma

Bu oyun, bu haksızlık yeter

Yoruldum, bu delilik yeter

Yeter, yeter, yeter, yeter

Tuzaklar kurma yollarıma

Özledim, bu ayrılık yeter

Hasreti sardım kollarıma

Bu oyun, bu haksızlık yeter

Yoruldum, bu delilik yeter

Ik zwierf door alle straten van de stad

Ik schreeuwde je naam in het gezicht van de nacht

Hopeloos, boos, eenzaam

Ik belde je, ik riep je stem

Ik vertelde mijn geheim aan de dag die begon

breekbaar, timide, verdrietig

Zoals de tekst van een hartig lied

Als de sintels van een verborgen vuur

Ik ben achtergelaten als bedrogen kindergezichten

Genoeg, genoeg, genoeg, genoeg

Vallen in mijn wegen

Ik mis, deze scheiding is genoeg

Ik wikkelde het verlangen in mijn armen

Genoeg van dit spel, dit onrecht

Ik ben moe, genoeg van deze waanzin

Genoeg, genoeg, genoeg, genoeg

Vallen in mijn wegen

Ik mis, deze scheiding is genoeg

Ik wikkelde het verlangen in mijn armen

Genoeg van dit spel, dit onrecht

Ik ben moe, genoeg van deze waanzin

Ik zwierf door alle straten van de stad

Ik schreeuwde je naam in het gezicht van de nacht

Hopeloos, boos, eenzaam

Ik belde je, ik riep je stem

Ik vertelde mijn geheim aan de dag die begon

breekbaar, timide, verdrietig

Zoals de tekst van een hartig lied

Als de sintels van een verborgen vuur

Ik ben achtergelaten als bedrogen kindergezichten

Genoeg, genoeg, genoeg, genoeg

Vallen in mijn wegen

Ik mis, deze scheiding is genoeg

Ik wikkelde het verlangen in mijn armen

Genoeg van dit spel, dit onrecht

Ik ben moe, genoeg van deze waanzin

Genoeg, genoeg, genoeg, genoeg

Vallen in mijn wegen

Ik mis, deze scheiding is genoeg

Ik wikkelde het verlangen in mijn armen

Genoeg van dit spel, dit onrecht

Ik ben moe, genoeg van deze waanzin

Genoeg, genoeg, genoeg, genoeg

Vallen in mijn wegen

Ik mis, deze scheiding is genoeg

Ik wikkelde het verlangen in mijn armen

Genoeg van dit spel, dit onrecht

Ik ben moe, genoeg van deze waanzin