Efkar - Erol Evgin

Her meyhane köşesi benim durağım oldu

Bütün acı yılların çilesi burda doğdu

Ayaklarım dolaşır, dilim dolaşır yine

Vazgeçemem, bu halim senin eserin oldu

Yine dolaştım bugün

Eski hatıralarda

Geçmişte unutulmuş

O tozlu sokaklarda

Ne senden bir iz kalmış

Ne de benden bir anı

Döndüm beni bekleyen

Garip yalnızlığıma

Hani bizi sarmazdı ayrılığın kolları?

Bir kuru elvedayla koptu aşkın bağları

Teselli mi olacak eski sevda yılları?

Sardı hasretimizi tozlu gurbet yolları

Hayat bu, her şey geçer, unutursun sevgilim

O geçmişi anar da avunursun sevgilim

Ben asla unutamam o güzel gözlerini

Yarın belki ben olmam, sen mutlu ol sevgilim

Elke tavernehoek werd mijn stop

Het lijden van alle pijnlijke jaren werd hier geboren

Mijn voeten dwalen af, mijn tong dwaalt weer af

Ik kan niet opgeven, deze staat van mij was jouw werk

Ik dwaalde weer vandaag

in oude herinneringen

vergeten in het verleden

Op die stoffige straten

Wat een spoor van jou

Noch een herinnering van mij

Ik wacht weer op mij

naar mijn vreemde eenzaamheid

Weet je, de armen van scheiding zouden ons niet omhelzen?

Met een droog afscheid werden de liefdesbanden verbroken

Zal het een troost zijn, de oude jaren van liefde?

Stoffige buitenlandse wegen omhulden ons verlangen

Dit is het leven, alles gaat voorbij, je vergeet schat

Hij zal zich het verleden herinneren en je zult getroost worden, mijn liefste

Ik zal die mooie ogen nooit vergeten

Misschien ben ik het morgen niet, wees blij mijn liefste