Mariana's Trench - Encephalon

Conditions remain… required to exit from this existence.

Although a solution seems impossible, I dread to fall into the cycle.

Attrition attained… desire to plunge further in the sea of humanity… is no

longer persistent or possible.

I long for a time when nothing seemed impossible.

This is not a welcoming.

From the underworld to the overground

I belong… anywhere… but here.

The mask has fused to my face, I have become my disguise

And all I despise.

As I plunge deeper still into this social abyss,

All I’m taught, all I retain

Reminds me of how much I’ve changed.

Deeper, further, I watched rebel lungs explode inside.

Deeper still the sockets rupture.

On they plunge and disintegrate.

Become nothing, become nothing, become nothing,

Become nothing more… than desensitized drops in an immeasurable ocean.

Er blijven voorwaarden... vereist om dit bestaan ​​te verlaten.

Hoewel een oplossing onmogelijk lijkt, ben ik bang om in de cirkel te vallen.

Uitputting bereikt ... verlangen om verder te duiken in de zee van de mensheid ... is nee

langer aanhoudend of mogelijk.

Ik verlang naar een tijd waarin niets onmogelijk leek.

Dit is geen verwelkoming.

Van de onderwereld naar de bovengrond

Ik hoor… overal… behalve hier.

Het masker is versmolten met mijn gezicht, ik ben mijn vermomming geworden

En alles wat ik veracht.

Terwijl ik nog dieper in deze sociale afgrond duik,

Alles wat ik heb geleerd, alles wat ik bewaar

Doet me denken aan hoeveel ik ben veranderd.

Dieper, verder, zag ik rebellenlongen van binnen exploderen.

Dieper nog scheuren de stopcontacten.

Verder storten ze zich ineen en vallen uiteen.

Word niets, word niets, word niets,

Word niets meer... dan ongevoelige druppels in een onmetelijke oceaan.