Honey Tree - El Caco

Feels like I am spreading a disease

I may be the holder of a plague

I need of a pacemaker cause my blood runs out of beat

And I can’t live with it

It takes some to build one

But it’s easier to tear it down

With bare hands I dig a hole

But it gets to small

The lies I tell hurts as much

As telling the truth

The seal is too hard to brake

Slow as a snail I leave

I’m not like a larva that transform into beauty

I crawl through the slime I’ve made

I’ll stay on the ground and still be ugly

Are you confident when you curl up in bed

Or are you tired or full of hope

Do you save and fold the threads

Do you stop or go ahead

My life water and my honey tree

I need the nectar, not a stinging bee

The guidance is gone — alone from now on

I pack my bags to meet oblivion

Slow as a snail I leave

I’m not like a larva that transform into beauty

I crawl through the slime I’ve made

I’ll stay on the ground and still be ugly

Slow as a snail I leave

I’m not like a larva that transform into beauty

I crawl through the slime I’ve made

I’ll stay on the ground and still be ugly

To whom do you confide when you curl up in bed

Het voelt alsof ik een ziekte verspreid

Ik ben mogelijk de houder van een plaag

Ik heb een pacemaker nodig omdat mijn bloed opraakt

En ik kan er niet mee leven

Het kost wat om er een te bouwen

Maar het is gemakkelijker om het af te breken

Met blote handen graaf ik een gat

Maar het wordt te klein

De leugens die ik vertel, doen net zo veel pijn

Als de waarheid vertellen

De afdichting is te hard om te remmen

Langzaam als een slak vertrek ik

Ik ben niet als een larve die verandert in schoonheid

Ik kruip door het slijm dat ik heb gemaakt

Ik blijf op de grond en ben nog steeds lelijk

Ben je zelfverzekerd als je je opkrult in bed?

Of ben je moe of vol hoop?

Sla je de threads op en vouw je ze samen?

Stop je of ga je door?

Mijn levenswater en mijn honingboom

Ik heb de nectar nodig, geen stekende bij

De begeleiding is weg, vanaf nu alleen

Ik pak mijn koffers om de vergetelheid te ontmoeten

Langzaam als een slak vertrek ik

Ik ben niet als een larve die verandert in schoonheid

Ik kruip door het slijm dat ik heb gemaakt

Ik blijf op de grond en ben nog steeds lelijk

Langzaam als een slak vertrek ik

Ik ben niet als een larve die verandert in schoonheid

Ik kruip door het slijm dat ik heb gemaakt

Ik blijf op de grond en ben nog steeds lelijk

Aan wie vertrouw je als je in bed kruipt?