Ten Cent Blues - Eisley

Dear orthodox

I can’t control my feelings

And who hit me?

I just might be

Coming round the bush

And my stilts, they began cracking

Subsequently pushed

And I looked to see that it was she

Just some abandoned little crook like me

Adieu, adieu, and fare thee well

This was the ending plea

Oh, whoa…

I was attached on bended knee

But I declined my leave

But who could blame

A fraction of her being?

She is cheesy, she is scrawny

With her uncanny styling

I’m teasing, she is pleasing

She just has no wit

And I’m sorry I don’t have her face

And I’m probably gonna lose this race

There is no doubt, she’s such a mouse

With such an abstract grace

Oh, whoa…

There is no cure, I am sure

For these ten cent blues

And then she chose to dissect me

And I was casted into poverty

But I did not agree with her

She said, «Now, you’ve got nerve.»

But I don’t care if I’m granted

For all these things

If I were one among this crowd

Would you call that defeat?

In a way, it’s making me crazy

In a sense that it’s making me stronger

A likely chance, and it’s probably proven

In the end, we’ll all walk away

Shaking hands on the doormat

I salute you, sir

A stranger end, a happy fit

So glad I’m part of it

And that I saw it all

Beste orthodoxe

Ik heb geen controle over mijn gevoelens

En wie sloeg mij?

Ik zou dat misschien wel zijn

Rond de bush komen

En mijn stelten, ze begonnen te kraken

Vervolgens geduwd

En ik keek om te zien dat zij het was

Gewoon een verlaten kleine boef zoals ik

Adieu, adieu, en het ga je goed

Dit was het eindpleidooi

Oh, ho…

Ik zat vast op een gebogen knie

Maar ik heb mijn verlof geweigerd

Maar wie kan de schuld geven?

Een fractie van haar wezen?

Ze is cheesy, ze is mager

Met haar griezelige styling

Ik plaag, ze is leuk

Ze heeft gewoon geen verstand

En het spijt me dat ik haar gezicht niet heb

En ik ga deze race waarschijnlijk verliezen

Het lijdt geen twijfel, ze is zo'n muis

Met zo'n abstracte gratie

Oh, ho…

Er is geen remedie, ik weet het zeker

Voor deze tien cent blues

En toen koos ze ervoor om me te ontleden

En ik werd in armoede geworpen

Maar ik was het niet met haar eens

Ze zei: "Nu, je hebt lef."

Maar het maakt me niet uit of ik toestemming krijg

Voor al deze dingen

Als ik een van deze menigte was

Noem je dat een nederlaag?

In zekere zin maakt het me gek

In de zin dat het me sterker maakt

Een waarschijnlijke kans, en het is waarschijnlijk bewezen

Uiteindelijk lopen we allemaal weg

Handen schudden op de deurmat

Ik groet u, meneer

Een vreemd einde, een gelukkige pasvorm

Zo blij dat ik er deel van uitmaak

En dat ik alles heb gezien