I Never Felt This Way Before - EF

We run along, and we come up with this idea to go down to the stream and check

it out for fish

So we’re down by the river, downstream

There’s half a foot of water in there

Little silver fish, but nothing substantial, 'til one of their boys calls us

further down

Lying in the water is a wee foal, four or five days old

He’s all skin and bones, gray collar, and he’s got flecks of blood on his coat,

'cause he’s cut himself up really badly on the sharp rocks

We’re just standing over him and you can see his back leg’s snapped

And he’s breathing, he’s alive, but just about

So this big conversation gets started up between the boys who suddenly reckon

themselves the leaders, and they’re deliberating as to what we should do

Someone says «Drop a rock on his head», but I’m looking in their faces and I

can see they’re either scared stiff or clueless;

it’s all bravado

And this foal on the ground, in real pain, all this chitchat going on,

going nowhere.

Next thing, one of the priests sees us, sees the foal,

tells us not to move and we’re done for, really done for

Group of boys will always get the blame for hurting a foal

Group of Belfast boys will get a hammering for sure

So it’s clear to me in an instant, and I’m down on my knees, and I take the

foal’s head in my hands and I put him underwater

He’s thrashing around a bit to start, so I press down harder until he’s drowned

Priest arrives, though

He’s grabbing me by the hair, dragging me through the woods, promising me a

proper punishment, but I knew I did the right thing by that wee foal,

and I could take the punishment for all our boys

I had the respect of them other boys now, and I knew that

I’m clear of the reasons

Dom.

I’m clear of all the repercussions

But I will act, and I will not stand by and do nothing

We rennen mee en we komen op het idee om naar de stream te gaan en te controleren

het uit voor vis

Dus we zijn bij de rivier, stroomafwaarts

Er zit een halve meter water in

Kleine zilveren vis, maar niets wezenlijks, totdat een van hun jongens ons belt

verderop

In het water ligt een klein veulen, vier of vijf dagen oud

Hij is een en al huid en botten, een grijze kraag, en hij heeft bloedvlekken op zijn jas,

want hij heeft zichzelf heel erg in stukken gesneden op de scherpe rotsen

We staan ​​gewoon over hem heen en je kunt zien dat zijn achterbeen knapt

En hij ademt, hij leeft, maar zo ongeveer

Dus dit grote gesprek komt op gang tussen de jongens die ineens denken:

zelf de leiders, en ze overleggen over wat we moeten doen

Iemand zegt: "Laat een steen op zijn hoofd vallen", maar ik kijk in hun gezicht en ik

kunnen zien dat ze ofwel doodsbang zijn of geen idee hebben;

het is allemaal bravoure

En dit veulen op de grond, met echte pijn, al dat geklets,

nergens naartoe gaan.

Het volgende, een van de priesters ziet ons, ziet het veulen,

vertelt ons niet te bewegen en we zijn klaar voor, echt gedaan voor

Een groep jongens krijgt altijd de schuld van het kwetsen van een veulen

Een groep Belfast-jongens wordt zeker gehamerd

Dus het is me in een oogwenk duidelijk, en ik zit op mijn knieën en ik neem de

veulens hoofd in mijn handen en ik leg hem onder water

Hij rent een beetje rond om te beginnen, dus ik druk harder totdat hij is verdronken

Priester arriveert, hoewel

Hij grijpt me bij de haren, sleept me door het bos, belooft me een...

gepaste straf, maar ik wist dat ik het juiste deed door dat kleine veulen,

en ik zou de straf voor al onze jongens kunnen dragen

Ik had nu het respect van die andere jongens, en dat wist ik

Ik weet de redenen niet

Dom.

Ik ben vrij van alle gevolgen

Maar ik zal handelen, en ik zal niet toekijken en niets doen