S%u0153ur Anne - Édith Piaf

Je vois des soldats couverts d’armes,

Tout prêts à mourir et à tuer.

Partout, je ne vois que des larmes.

Le monde semble s’y habituer.

Je vois, plus violente que la peste,

La haine couvrir l’horizon.

Les hommes se déchirent, se détestent.

Frontières, mitrailleuses, prisons,

L’amour, qui n’a plus rien à faire,

Viens de nous quitter à son tour.

Sur terre, il était solitaire.

L’amour a besoin de l’amour.

Sœur Anne, ne vois-tu rien venir?

Je vois des enfants sans leur leur mère.

Je vois des parents sans enfants

Et des paysans sans leurs terres.

Je vois des terres sans paysans.

Je vois des grandes maisons vides

Et de grands vides dans les maisons,

Des gens au visage livide

Qui marchent sans chanter de chansons,

Des hommes qui essaient de sourire,

Des femmes au regard si peureux,

Des vieux qui ne savent plus rire,

Des jeunes qui sont déjà vieux.

Sœur Anne, ne vois-tu rien venir?

Je vois une grande lumière

Qui semble venir de très loin.

Je vois un enfant et sa mère.

Mon Dieu, qu’ils sont loin, qu’ils sont loin…

Voici qu’ils s’approchent de la terre.

L’enfant a grandi, je le vois.

Il vient partager nos misères.

Déjà, il apporte sa croix.

Bientôt, sa divine colère,

Chassera le démon pour toujours.

Bientôt reviendra sur la terre

La vie, la pitié et l’amour.

Sœur Anne, quand va-t-il revenir…

Ik zie soldaten bedekt met wapens,

Allemaal klaar om te sterven en te doden.

Overal zie ik alleen maar tranen.

De wereld lijkt eraan te wennen.

Ik zie, gewelddadiger dan de pest,

Haat bedekt de horizon.

Mannen verscheuren elkaar, haten elkaar.

Grenzen, machinegeweren, gevangenissen,

Liefde, die niets meer te maken heeft,

Heeft ons gewoon op zijn beurt verlaten.

Op aarde was hij eenzaam.

Liefde heeft liefde nodig.

Zuster Anne, zie je het niet aankomen?

Ik zie kinderen zonder hun moeder.

Ik zie ouders zonder kinderen

En boeren zonder hun land.

Ik zie land zonder boeren.

Ik zie grote lege huizen

En grote leegten in de huizen,

Mensen met grauwe gezichten

Die lopen zonder liedjes te zingen,

Mannen die proberen te glimlachen,

Vrouwen met zo'n angstige blik,

Oude mensen die niet meer kunnen lachen,

Jongeren die al oud zijn.

Zuster Anne, zie je het niet aankomen?

Ik zie een groot licht

Wat van heel ver lijkt te komen.

Ik zie een kind en zijn moeder.

Mijn God, hoe ver zijn ze, hoe ver zijn ze...

Zie, zij naderen de aarde.

Het kind is gegroeid, zie ik.

Hij komt om onze ellende te delen.

Hij brengt zijn kruis al.

Spoedig zijn goddelijke toorn,

Zal de demon voor altijd uitdrijven.

Binnenkort zal terugkeren naar de aarde

Leven, medelijden en liefde.

Zuster Anne, wanneer komt hij terug...