Mon cœur est au coin de la rue - Édith Piaf

Mon cœur est au coin d’une rue

Et roule souvent à l'égout

Pour le broyer les chiens se ruent

Les chiens sont des hommes, des loups

On les entend dire «Je t’aime»

Sont-ils sincères un seul moment?

Leurs aveux sont toujours les mêmes

Quand leur désir montre ses dents

Comme vous toutes oui, Mesdames,

Croyant à l’amour, aux serments

Le bonheur inondait mon âme

En mon cœur chantait le printemps

Par les soirs de mélancolie

Je frissonnais sous le désir

Il disait que j'étais jolie

Je pense ne jamais vieillir

Hélas, un soir, quelle tristesse,

Mon amant n’est pas revenu

Sa lettre écrite sans tendresse

Demeura pour moi l’inconnu

Jamais je n’ai compris le drame

Plus rien n’est rien dans mon cerveau

En est-il une qui me blâme

D’avoir roulé jusqu’au ruisseau?

Mon corps est déjà leur pâture

Ma chair ne se révolte pas

Mon Dieu que votre créature

Ne souffre plus, reprenez-la !

Mijn hart is om de hoek

En rolt vaak door de afvoer

Om het te verpletteren haasten de honden zich

Honden zijn mannen, wolven

We horen ze zeggen: "Ik hou van je"

Zijn ze oprecht voor een enkel moment?

Hun bekentenissen zijn altijd hetzelfde

Wanneer hun verlangen zijn tanden blootlegt

Zoals jullie allemaal, dames,

Geloven in liefde, in eden

Geluk overstroomde mijn ziel

In mijn hart zong lente

Tegen de avonden van melancholie

Ik huiverde van verlangen

Hij zei dat ik mooi was

Ik denk dat ik nooit oud word

Helaas, op een avond, hoe droevig,

Mijn geliefde is niet teruggekeerd

Zijn brief geschreven zonder tederheid

Bleef voor mij het onbekende

Ik heb het drama nooit begrepen

Niets is niets meer in mijn brein

Is er iemand die mij de schuld geeft?

Om naar de stroom te zijn gereden?

Mijn lichaam is al hun voedsel

Mijn vlees komt niet in opstand

Mijn God dat je schepsel

Lijd niet meer, neem het terug!