Les amants de venise, pt. 1 - Édith Piaf

Elle lui disait: «On se croirait Venise

O les ruisseaux dbordaient d’une eau grise…»

Comme il pleuvait… Comme il pleuvait…

Elle lui disait: «On se croirait en gondole

J’entends ton coeur qui joue sa barcarole»

Comme il pleuvait… Comme il pleuvait…

Ils taient l, blottis dans leur roulotte

Avec la nuit et l’orage la porte

Elle lui disait: «On se croirait Venise.»

Il rpondait: «Mais on est Venise!»

Comme ils s’aimaient… Comme ils s’aimaient…

Voici les feux scintillant par centaines

La jolie nuit bariole de lanternes

Ferme les yeux…

Tu verras mieux…

Mais on ne voyait qu’un pauvre rverbre

Qui n’clairait mme pas leur misre

Et tout l-bas, au coin de la rue

Une petite plaque d’un bleu pli

O l’on voyait, crit dessus:

«Porte d’Italie»…

La-la-la…

Ze zei tegen hem: "Het voelt als Venetië

Waar de stromen overstroomden met grijs water..."

Zoals het regende... Zoals het regende...

Ze zei tegen hem: "Het voelt als een gondel

Ik hoor je hart zijn barcarole spelen"

Zoals het regende... Zoals het regende...

Ze waren daar, ineengedoken in hun trailer

Met de nacht en de storm de deur

Ze zei tegen hem: 'Het voelt als Venetië.'

Hij antwoordde: "Maar wij zijn Venetië!"

Hoe ze van elkaar hielden... hoe ze van elkaar hielden...

Hier flikkeren de vuren bij honderden

De mooie bonte nacht van lantaarns

Sluit je ogen…

Je ziet beter...

Maar we zagen alleen een arme straatlantaarn

Wie heeft hun ellende niet eens opgestoken

En helemaal daar, om de hoek

Een bordje van een blauwe vouw

Waar we zagen, stond erop geschreven:

"Poort naar Italië"...

La-la-la…