La Vieux Piano - Édith Piaf

Un piano est mort et celle-là l’aimait

Quand elle était jeune

Et quand elle venait se saoûler l' dedans de pathétique

(Chanté)

En se frottant au piano nostalgique

Qu’il était beau, le piano, bon piano

Vieux piano des copains a l'époque des copains

Chez Bianco l’Argentin, vers trois heures du matin

Quand elle buvait son demi d’oubli

Et seule maintenant, elle pense au vivant

De ce vieux piano mort

Elle voit, elle entend les messes de ses vingt ans

Tomber d’un accord

Au bar, quand elle boit, c’est vrai qu’elle revoit

Des mains sur l’ivoire blanc

Les mains de Bianco, des mains qui lui font

Cadeau d’un peu du vieux temps

Mais dans son jean, un fantôme en blue jean

Un deuxième et puis vingt qui discutent en copains

D’un bistrot démodé, d’un piano démodé

Elle a crié: «Moi je sais !

Je sais !»

Elle va raconter l’histoire enfermée

Dans le vieux piano mort

Et c’est l’aventure qui bat la mesure

De plus en plus fort

Au clair de la vie, les mains des amis

Les yeux des lendemains

La vie devant nous, l’amour, et puis tout

Et tout, et plus rien

Ils sont tous morts au milieu d’un accord

Ils sont morts dans Ravel, dans un drôle d’arc-en-ciel

Un soldat est entré, un soldat est entré

(Parlé)

Un piano est mort, et celle-là l’aimait

Quand elle était jeune

Et quand elle venait se saoûler l' dedans de pathétique

(Chanté)

En se frottant au piano nostalgique

Een piano stierf en deze vond het geweldig

Toen ze jong was

En toen ze binnen kwam om dronken te worden, zielig

(Gezongen)

Wrijven over de nostalgische piano

Hoe mooi was de piano, goede piano

Oude vrienden piano ten tijde van vrienden

Bij Bianco l'Argentin, rond drie uur 's nachts

Toen ze haar helft van de vergetelheid opdronk

En alleen denkt ze nu aan de levenden

Van die oude dode piano

Ze ziet, ze hoort de massa's van haar twintigers

Tot een overeenkomst komen

Aan de bar, als ze drinkt, is het waar dat ze weer ziet

Handen op wit ivoor

Bianco's handen, handen die hem maken

Cadeautje van een beetje van weleer

Maar in zijn spijkerbroek, een geest in spijkerbroek

Een seconde en dan twintig chatten als vrienden

Van een ouderwetse bistro, een ouderwetse piano

Ze riep: "Ik weet het!

Ik weet !"

Ze zal het gesloten verhaal vertellen

In de oude dode piano

En het is het avontuur dat de beat verslaat

Sterker en sterker

In het licht van het leven, de handen van vrienden

De ogen van morgen

Het leven voor de boeg, liefde en dan alles

En alles, en niets meer

Ze stierven allemaal midden in een deal

Ze stierven in Ravel, in een grappige regenboog

Een soldaat kwam binnen, een soldaat kwam binnen

(Spreken)

Een piano stierf, en deze vond het geweldig

Toen ze jong was

En toen ze binnen kwam om dronken te worden, zielig

(Gezongen)

Wrijven over de nostalgische piano