Jen'En Connais Pas La Fin - Édith Piaf

Depuis quelque temps l’on fredonne

Dans mon quartier une chanson

La musique en est monotone

Et les paroles, sans façon

Ce n’est qu’une chanson des rues

Dont on ne connaît pas l’auteur

Depuis que je l’ai entendue

Elle chante et danse dans mon cœur

Oh, mon amour

À toi toujours

Dans tes grands yeux

Rien que nous deux

Avec des mots naïfs et tendres

Elle raconte un grand amour

Mais il m’a bien semblé comprendre

Que la femme souffrait un jour

Si l’amant fut méchant pour elle

Je veux en ignorer la fin

Et pour que ma chanson soit belle

Je me content du refrain

Oh, mon amour

À toi toujours

Dans tes grands yeux

Rien que nous deux

Ils s’aimeront toute la vie

Pour bien s’aimer, ce n’est pas long

Que cette histoire est donc jolie

Qu’elle est donc belle, ma chanson

Il en est de plus poétiques

Je le sais bien, oui, mais voilà

Pour moi, c’est la plus magnifique

Car ma chanson ne finit pas

Oh, mon amour

À toi toujours

Oh, oh, oh, oh, dans tes grands yeux

Oh, oh, oh, oh, rien que nous deux

We zijn al een tijdje aan het neuriën

In mijn buurt een liedje

De muziek is eentonig

En de teksten, echt niet

Het is maar een straatlied

Wiens auteur is onbekend

Sinds ik het hoorde

Ze zingt en danst in mijn hart

Oh mijn lief

altijd de jouwe

In jouw grote ogen

Alleen wij twee

Met naïeve en tedere woorden

Ze vertelt over een grote liefde

Maar ik leek het te begrijpen

Dat de vrouw op een dag leed

Als de minnaar gemeen tegen haar was?

Ik wil het einde overslaan

En dat mijn lied mooi is

Ik ben tevreden met het refrein

Oh mijn lief

altijd de jouwe

In jouw grote ogen

Alleen wij twee

Ze zullen voor altijd van elkaar houden

Om goed van elkaar te houden, duurt het niet lang

Hoe mooi is dit verhaal

Hoe mooi is mijn lied

Er zijn meer poëtische

Ik weet het, ja, maar hier is het

Voor mij is het de mooiste

Omdat mijn lied niet eindigt

Oh mijn lief

altijd de jouwe

Oh, oh, oh, oh, in je grote ogen

Oh, oh, oh, oh, alleen wij tweeën