Enfin le printemps (Vise mon Jules) - Édith Piaf

Vises, mon Jules,

Cette crapule

Qui nous tombe sur les bras.

Depuis le temps

Qu’on l’attend,

Comme une bombe, le voilà.

Le voilà, le printemps,

Tout fleuri de lilas

Qui rapplique en dansant,

En dansant la java.

Le voilà, ce voyou,

Au son d' l’accordéon

Qui court le guilledou

En poussant la chanson.

Entend comme ça chahute

Dans tous les palpitants.

L’hiver se tire des flûtes.

Enfin le printemps…

Ne fais pas la tête.

Tu serais bien bête

De te faire du mouron

Quand sur toute la terre

Flotte un petit air

De révolution.

J’ai sorti pour toi

Ma robe de soie,

Mes colifichets

Pour dormir sur l’herbe

En écoutant tinter les muguets…

Vises, mon Jules,

Cette crapule

Qui nous tombe sur les bras.

Depuis le temps

Qu’on l’attend

Comme une bombe, le voilà.

Le revoilà, le printemps

Tout fleuri de lilas

Qui rapplique en dansant,

En dansant la java.

'y a la foule dans les rues

Qui suit les orphéons,

Des épaules toutes nues

Et du monde au balcon.

C’est la fête aux poètes

Et je t’aime éperduement

Et ça tourne dans ma tête.

Enfin le printemps…

J’ai le vertige dans tes yeux.

Je voltige dans du bleu.

Je vois double et c’est mieux.

Vise mon cœur tout là-haut…

Qui fait du cerf-volant.

Rattrape-le si tu peux,

Mon amour, mon amour

Qui fout le camp…

Enfin le printemps!!!

Richt, mijn Jules,

deze schurk

Die op onze armen valt.

sinds de tijd

waar we op wachten,

Als een bom, daar is het.

Hier is het, lente,

Allemaal gebloemd met seringen

Wie komt dansend terug,

Door de java te dansen.

Daar is hij, die boef,

Op het geluid van de accordeon

Wie runt de guilledou

Door het nummer te pushen.

Hoor hoe het stoort

Al met al spannend.

De winter komt van fluiten.

Eindelijk lente...

Wees niet boos.

Je zou heel dom zijn

Om je ziek te maken

Wanneer over de hele aarde

Zweef een beetje lucht

Van revolutie.

Ik ging voor je uit

Mijn zijden gewaad,

Mijn snuisterijen

Op het gras slapen

Luisteren naar het rinkelende lelietje-van-dalen...

Richt, mijn Jules,

deze schurk

Die op onze armen valt.

sinds de tijd

Waar wachten we op

Als een bom, daar is het.

Hier is het weer, lente

Allemaal gebloemd met seringen

Wie komt dansend terug,

Door de java te dansen.

er is drukte op straat

Wie volgt de weeskinderen,

Blote schouders

En mensen op het balkon.

Het is de dag van een dichter

En ik hou zielsveel van je

En het spookt door mijn hoofd.

Eindelijk lente...

Ik heb de duizeligheid in je ogen.

Ik zweef in het blauw.

Ik zie dubbel en dat is beter.

Richt daar op mijn hart...

Wie vliegt er met een vlieger.

Vang hem als je kunt,

Mijn liefde, mijn liefde

Wie komt er in godsnaam uit...

Eindelijk lente!!!