Cri du coeur - Édith Piaf

C’est pas seulement ma voix qui chante

C’est l’autre voix, une foule de voix

Voix d’aujourd’hui ou d’autrefois

Des voix marrantes, ensoleillées

Désespérées, émerveillées

Voix déchirantes et brisées

Voix souriantes et affolées

Folles de douleur et de gaieté

C’est la voix d’un chagrin tout neuf

La voix de l’amour mort ou vif

La voix d’un pauvre fugitif

La voix d’un noyé qui fait plouf

C’est la voix d’une enfant qu’on gifle

C’est la voix d’un oiseau craintif

La voix d’un moineau mort de froid

Sur le pavé d' la rue d' la joie…

Et toujours, toujours, quand je chante

Cet oiseau-là chante avec moi

Toujours, toujours, encore vivante

Sa pauvre voix tremble pour moi

Si je disais tout ce qu’il chante

Tout c’que j’ai vu et tout c’que j’sais

J’en dirais trop et pas assez

Et tout ça, je veux l’oublier

D’autres voix chantent un vieux refrain

C’est leur souvenir, c’est plus le mien

Je n’ai plus qu’un seul cri du cœur:

«J'aime pas l’malheur !

J’aime pas l’malheur !»

Et le malheur me le rend bien

Mais je l' connais, il m' fait plus peur

Il dit qu’on est mariés ensemble

Même si c’est vrai, je n’en crois rien

Sans pitié, j'écrase mes larmes

Je leur fais pas d’publicité

Si on tirait l’signal d’alarme

Pour des chagrins particuliers

Jamais les trains n’pourraient rouler

Et je regarde le paysage

Si par hasard, il est trop laid

J’attends qu’il se refasse une beauté

Et les douaniers du désespoir

Peuvent bien éventrer mes bagages

Me palper et me questionner

J’ai jamais rien à déclarer

L’amour, comme moi, part en voyage

Un jour je le rencontrerai

A peine j’aurai vu son visage

Tout de suite je le reconnaîtrai…

Het is niet alleen mijn stem die zingt

Het is de andere stem, een menigte stemmen

Stemmen van nu of van weleer

Grappige, zonnige stemmen

Wanhopig, verbaasd

Hartverscheurende en gebroken stemmen

Lachende en paniekerige stemmen

Gek van pijn en vreugde

Het is de stem van een gloednieuw verdriet

De stem van liefde, dood of levend

De stem van een arme voortvluchtige

De stem van een verdronken man die een plons maakt

Het is de stem van een kind die we slaan

Het is de stem van een angstige vogel

De stem van een doodgevroren mus

Op de stoep van de straat van vreugde...

En altijd, altijd, als ik zing

Deze vogel zingt met mij mee

Nog steeds, nog steeds, nog steeds in leven

Zijn arme stem beeft voor mij

Als ik zei alles wat hij zingt

Alles wat ik heb gezien en alles wat ik weet

Ik zou te veel en niet genoeg zeggen

En alles wat ik wil vergeten

Andere stemmen zingen een oud refrein

Het is hun geheugen, het is niet meer de mijne

Ik heb maar één kreet uit het hart:

"Ik hou niet van pech!

Ik hou niet van ongeluk!"

En ongeluk geeft me een goed gevoel

Maar ik ken hem, hij maakt me meer bang

Hij zegt dat we samen getrouwd zijn

Zelfs als het waar is, geloof ik het niet

Zonder medelijden verpletter ik mijn tranen

Ik maak geen reclame voor ze

Als we alarm sloegen

Voor bijzonder verdriet

Treinen zouden nooit kunnen rijden

En ik kijk naar het landschap

Als hij toevallig te lelijk is

Ik wacht tot hij een make-over krijgt

En de douaniers van de wanhoop

Kan mijn bagage goed openscheuren

Palpeer me en ondervraag me

Ik heb nooit iets om aan te geven

Liefde gaat, net als ik, op reis

Op een dag zal ik hem ontmoeten

Nauwelijks zal ik zijn gezicht hebben gezien

Ik herken het meteen...