Music Box - Eat More Cake

Aged eighteen you used to daydream,

steer clear of the mainstream,

however loud they’d scream

.

Told yourself you’d never do what they do,

always remain true, thought you’d change the world,

but the world changed you.

And you didn’t even notice it happening, but here you are,

legs spread, coated in Vaseline.

Man, I’m not surprised you’re sore,

you’re nothing more than a corporate whore,

I wonder how much they bought you for?

Climb the ladder, live the dream,

get a job and a routine, be a cog in a machine,

at last your heart’s grown as mean and cold as the shareholders',

you sold us out, and for what?

Are you having fun?

I’m just getting fucked cos I can’t think of anything better to spend my money

on.

We’ve come a long way haven’t we?

Oh apparently so, look at all the clever things we’ve done,

but what’s the point?

Seems to me we’re just making shit for the sake of it,

supply and demand you buy,

head hurts from all the adverts you can’t escape,

however hard you try, but so what?

Just as long as you earn more,

you don’t give a fuck what you do,

who you work for, or what you produce.

Well whatever helps you sleep at night,

but God’s honest truth,

«I'm just doing my job"is not an excuse.

So don’t you dare tell me to grow up,

I know what you mean, you mean give up,

let go of your dream.

Well fuck you and the guns you never stuck to,

thanks for helping make a world with no one left to look up to.

Go ahead give your life to making the rich richer,

pay attention to the details, forget about the big picture,

but brace yourself one day it’s gonna hit you,

you can’t take your money with you.

And on that day,

the music box will open and this is what will play.

It’s embarrassing,

but this is what happens when you murder heroes and idolise average men.

Strange, I though we were taught to be honest,

now for some reason we talk complete bollocks.

You told yourself you were gonna make every second count,

check it out, not exactly keeping your promise.

Eat, sleep, watch TV, go to the pub and spend 35 hours a week in the office.

And your job is so amazingly dull that your brain has melted and escaped from

your skull.

I see that vacant look on your face,

well a culture based on war and waste can be an awfully boring place.

But a flickering screen is all it takes,

ooh, a celebrity falls from grace, wow, a sitcom that ain’t funny,

oh I forgot, the aim is not to entertain it’s to make money.

I’d like to make a toast to becoming the thing you hate the most,

cheers, here’s to being bitter and twisted,

to constantly taking the piss and making jokes,

to never doing what you want to do cos you’re scared of other people making fun

of you,

to blatantly wasting your time,

to knowing people starve every day and pretending that everything’s basically

fine.

«Yeah, but it’s not my fault,"I hear you crying, «perpetuating a system you didn’t design isn’t a crime,»

no, but in a system that’s all about profit,

there will always be war if it lines someone’s pocket.

And while you’re doing nothing to stop it,

you’re actually giving your endorsement, so what you do is important.

One day you’re gonna realise you can’t just ignore it,

cos if you don’t oppose it, you support it.

And on that day,

the music box will open and this is what will play.

Op je achttiende dagdroomde je,

blijf uit de buurt van de mainstream,

hoe hard ze ook zouden schreeuwen

.

Je zei tegen jezelf dat je nooit zou doen wat zij doen,

blijf altijd waar, dacht dat je de wereld zou veranderen,

maar de wereld heeft je veranderd.

En je merkte niet eens dat het gebeurde, maar hier ben je,

benen gespreid, bedekt met vaseline.

Man, het verbaast me niet dat je pijn hebt,

je bent niets meer dan een zakelijke hoer,

Ik vraag me af voor hoeveel ze je hebben gekocht?

Beklim de ladder, leef de droom,

zoek een baan en een routine, wees een radertje in een machine,

eindelijk is je hart zo gemeen en koud geworden als de aandeelhouders,

je hebt ons uitverkocht, en waarvoor?

Heb je plezier?

Ik word gewoon geneukt omdat ik niets beters kan bedenken om mijn geld uit te geven

Aan.

We hebben een lange weg afgelegd, nietwaar?

Oh blijkbaar wel, kijk naar alle slimme dingen die we hebben gedaan,

maar wat is het punt?

Het lijkt me dat we er gewoon maar poep van maken,

vraag en aanbod die je koopt,

hoofdpijn van alle advertenties waar je niet aan kunt ontsnappen,

hoe hard je ook probeert, maar wat?

Zolang u maar meer verdient,

het kan je geen fuck schelen wat je doet,

voor wie u werkt of wat u produceert.

Nou, wat je ook helpt om 's nachts te slapen,

maar Gods eerlijke waarheid,

"Ik doe gewoon mijn werk" is geen excuus.

Dus durf me niet te vertellen dat ik volwassen moet worden,

Ik weet wat je bedoelt, je bedoelt opgeven,

laat je droom los.

Nou, fuck jou en de wapens waar je nooit aan hebt vastgehouden,

bedankt voor je hulp bij het maken van een wereld waarin niemand meer is om naar op te kijken.

Ga je gang, geef je leven om de rijken rijker te maken,

let op de details, vergeet het grote geheel,

maar zet je schrap op een dag zal het je raken,

je kunt je geld niet meenemen.

En op die dag,

de muziekdoos gaat open en dit is wat er wordt afgespeeld.

Het is vernederend,

maar dit is wat er gebeurt als je helden vermoordt en gewone mannen verafgoodt.

Vreemd, hoewel we geleerd hebben eerlijk te zijn,

nu praten we om de een of andere reden complete onzin.

Je zei tegen jezelf dat je elke seconde zou laten tellen,

check it out, je belofte niet echt nakomen.

Eet, slaap, kijk tv, ga naar de kroeg en breng 35 uur per week door op kantoor.

En je baan is zo verbazingwekkend saai dat je hersenen zijn gesmolten en zijn ontsnapt uit...

je schedel.

Ik zie die lege blik op je gezicht,

Nou, een cultuur gebaseerd op oorlog en afval kan een vreselijk saaie plek zijn.

Maar een flikkerend scherm is alles wat nodig is,

ooh, een beroemdheid valt uit de gratie, wauw, een sitcom die niet grappig is,

oh ik vergat het, het doel is niet om te entertainen, het is om geld te verdienen.

Ik wil graag een toast uitbrengen om datgene te worden waar je het meest een hekel aan hebt,

proost, hier is om bitter en verwrongen te zijn,

om constant te pissen en grappen te maken,

om nooit te doen wat je wilt doen omdat je bang bent dat andere mensen grappen maken

van jou,

om je tijd schaamteloos te verspillen,

om te weten dat mensen elke dag verhongeren en te doen alsof alles in wezen is

prima.

"Ja, maar het is niet mijn schuld," hoor ik je huilen, "het in stand houden van een systeem dat je niet hebt ontworpen is geen misdaad,"

nee, maar in een systeem dat draait om winst,

er zal altijd oorlog zijn als het iemands zak vult.

En terwijl u niets doet om het te stoppen,

je geeft eigenlijk je goedkeuring, dus wat je doet is belangrijk.

Op een dag zul je je realiseren dat je het niet zomaar kunt negeren,

want als je er niet tegen bent, steun je het.

En op die dag,

de muziekdoos gaat open en dit is wat er wordt afgespeeld.