Dread Rebirth - Earth Rot

Fog, on the coldest night

Creeps the whispers, the thickest mouldy breath

Up against all deafened ears, secrets flickered, sharp as flames

It is old, it is unknown

Touching the frosted stone, like a serpent’s husk

A cancerous, malevolent, parasitic, soul disease

Under salted waves, the greying sky

Demand a service in wrath

By the mountains high temples rusting

And the markings of claws

Pointing to fires above

From the deep beyond sanity

The ancient race

Claws and fingers reach

Seeping out of the conscious

The precursor to madness

Creaking open the door

It rears its horns

It’s calling out

Black grit entered the mouth and eyes and ears, worked its way between his skull

Trying to make him a part of the ocean, just like the dead things

They saw darkness, felt unbearable presence in the icy cold of unknown deaths

Do you see it?

From its resting place, it is the night, the terror and desire

Touchless and looming it borrows, deep inside of all minds, open the void

Expand the evil, expand the hate, and in its frailty

In frozen, unknown horror, boundless lunacy

Of aeons

Death

It is night, it is unearthed, and from the seas and from the crypts

On the winds, blowing madness through the mirror, of aeons

Mist, op de koudste nacht

Kruipt het gefluister, de dikste beschimmelde adem

Tegen alle dove oren in, geheimen flikkerden op, scherp als vlammen

Het is oud, het is onbekend

De berijpte steen aanraken, als het omhulsel van een slang

Een kwaadaardige, kwaadaardige, parasitaire zielsziekte

Onder gezouten golven, de grijzende lucht

Uit toorn een dienst eisen

Bij de bergen roesten hoge tempels

En de markeringen van klauwen

Wijzend naar branden hierboven

Uit het diepe voorbij gezond verstand

Het oude ras

Klauwen en vingers reiken

Uit het bewuste sijpelen

De voorloper van waanzin

Krakend de deur opendoen

Het houdt zijn horens

Het roept

Zwart gruis kwam in de mond en ogen en oren, werkte zich een weg tussen zijn schedel

Proberen om hem een ​​deel van de oceaan te maken, net als de dode dingen

Ze zagen duisternis, voelden een ondraaglijke aanwezigheid in de ijzige kou van onbekende sterfgevallen

Zie je het?

Vanaf zijn rustplaats is het de nacht, de verschrikking en het verlangen

Zonder aanraking en opdoemen leent het, diep in alle geesten, open de leegte

Breid het kwaad uit, breid de haat uit, en in zijn kwetsbaarheid

In bevroren, onbekende horror, grenzeloze waanzin

Eeuwenlang

Dood

Het is nacht, het is opgegraven, en van de zeeën en van de crypten

Op de wind, waanzin blazend door de spiegel, van aeonen