OTVET - ДЖЕДИ

Ты был ответом на вопрос о том я зачем я дышу

Ты был причиной забыть в каком аду я живу

Я вижу полные улицы внутри пустых людей,

Но у меня есть ключ от всех замков для их титановых дверей

Они вроде открытые, но они заперты каждый в своём кратере

Окруженные пиками от чужий дикарей

Под знаменем устоявшихся норм поглощают по утрам предписанный корм прячась в

свой квадратный и маленький дом

Они мнят себя рабами держа в руках свой же поводок

Тянут его, плачут, кричат, душат себя, падают с ног

Jij was het antwoord op de vraag waarom ik adem

Jij was de reden om te vergeten in welke hel ik leef

Ik zie volle straten in lege mensen

Maar ik heb de sleutel van alle sloten voor hun titanium deuren

Ze lijken open te zijn, maar ze zitten elk opgesloten in hun eigen krater

Omringd door toppen van buitenaardse wilden

Onder de vlag van gevestigde normen consumeren ze 's ochtends het voorgeschreven voedsel, verstoppen zich in

jouw vierkante en kleine huis

Ze stellen zich voor als slaven die hun eigen riem in hun handen houden

Ze trekken eraan, huilen, schreeuwen, stikken zichzelf, vallen van hun voeten