You Never Leave My Heart - Drew Holcomb & The Neighbors

I was standing on the sidewalk, the wind swept me off the ground

Flying like an airplane, felt like the speed of sound

Past the moon, through the darkness, it took me back in time

I landed on my old front porch, in 1999

There was joy in the kitchen, but sadness in the eyes

All the people standing around, telling stories I recognize

Almost 20 years since the last time we spoke

We were eating at the airport.

I was laughing at your jokes

And you, you never leave my heart

You never leave my heart

I saw myself talking to old friends, that I haven’t seen in years

One moved away to LA, one’s a real estate financier

The reverend held court in the corner.

Mom cried with all who came

When I went to bed that evening, I had never felt so strange

And you, you never leave my heart

You never leave my heart

I disappeared back into the darkness, the wind flew me home

Still standing on the sidewalk, confused and alone

It’s always a benediction, to be reminded that you’re gone

You’re a truth and a fiction, a vision and a song

And you, you never leave my heart

You never leave my heart

You never leave my heart

You never leave my heart

You never leave my heart

You never leave my heart

You never leave my heart

Ik stond op het trottoir, de wind veegde me van de grond

Vliegen als een vliegtuig, voelde als de snelheid van geluid

Voorbij de maan, door de duisternis, het bracht me terug in de tijd

Ik landde in 1999 op mijn oude veranda

Er was vreugde in de keuken, maar verdriet in de ogen

Alle mensen die eromheen staan ​​en verhalen vertellen die ik ken

Bijna 20 jaar sinds de laatste keer dat we elkaar spraken

We zaten te eten op het vliegveld.

Ik lachte om je grappen

En jij, je verlaat mijn hart nooit

Je verlaat mijn hart nooit

Ik zag mezelf praten met oude vrienden, die ik in jaren niet heb gezien

De een is verhuisd naar LA, de ander is vastgoedfinancier

De dominee hield het hof in de hoek.

Mama huilde met iedereen die kwam

Toen ik die avond naar bed ging, had ik me nog nooit zo vreemd gevoeld

En jij, je verlaat mijn hart nooit

Je verlaat mijn hart nooit

Ik verdween terug in de duisternis, de wind bracht me naar huis

Sta nog steeds op het trottoir, verward en alleen

Het is altijd een zegen, om eraan te worden herinnerd dat je weg bent

Je bent een waarheid en een fictie, een visie en een lied

En jij, je verlaat mijn hart nooit

Je verlaat mijn hart nooit

Je verlaat mijn hart nooit

Je verlaat mijn hart nooit

Je verlaat mijn hart nooit

Je verlaat mijn hart nooit

Je verlaat mijn hart nooit