In August - Dreamon, DreameR

(The pitter-patter of tiny feet on the glass of our eyes

Making things so hard to see

Wipe the pain away, and then you see that the sun does shine

As you walk you notice you don’t walk alone, this army is full of people

People who’ve lost the will to live

Can you help us now)

We have been watching the clocks collapse.

A bridge that folds together and no longer lasts.

With opened eyes I’ll no longer see.

Never forgot how things used to be.

Pouring down a sky of insecurity.

A dream of destination and the thoughts of being free.

Hopeless dreams in a dying day I never felt I would return in grey.

Wind back those times, When our children learned to smile.

I can’t wait no longer.

I cannot hold my breath for any longer.

When will this ever fucking end?

I’m just a silent man on his way to neverland.

Never thought I would mean so much, so much without a simple touch.

To me you are still weak or is it me who is trained not to breathe.

Trained to carry you, carry you away on these ships.

(The pitter-patter of tiny feet on the glass of our eyes

Making things so hard to see

Wipe the pain away, can you help us now?)

This will never be the same again.

Pictures that never seemed to end.

(Het gekletter van kleine voetjes op het glas van onze ogen)

Dingen zo moeilijk te zien maken

Veeg de pijn weg, en dan zie je dat de zon echt schijnt

Terwijl je loopt, merk je dat je niet alleen loopt, dit leger zit vol met mensen

Mensen die de wil om te leven hebben verloren

Kun je ons nu helpen)

We hebben de klokken zien instorten.

Een brug die in elkaar vouwt en niet langer meegaat.

Met geopende ogen zal ik niet meer zien.

Nooit vergeten hoe het vroeger was.

Een hemel van onzekerheid naar beneden gieten.

Een droom van bestemming en de gedachten om vrij te zijn.

Hopeloze dromen op een stervende dag Ik had nooit het gevoel dat ik in het grijs zou terugkeren.

Wind terug die tijd, toen onze kinderen leerden te glimlachen.

Ik kan niet langer wachten.

Ik kan mijn adem niet langer inhouden.

Wanneer zal dit ooit verdomme eindigen?

Ik ben gewoon een stille man op weg naar Neverland.

Nooit gedacht dat ik zoveel, zoveel zou betekenen zonder een simpele aanraking.

Voor mij ben je nog steeds zwak of ben ik het die is getraind om niet te ademen.

Getraind om u te dragen, u weg te voeren op deze schepen.

(Het gekletter van kleine voetjes op het glas van onze ogen)

Dingen zo moeilijk te zien maken

Veeg de pijn weg, kunt u ons nu helpen?)

Dit zal nooit meer hetzelfde zijn.

Foto's die nooit leken te eindigen.