Seasons - Dreaded Downfall

You’ve gone too far

Cannot remain like this

Confined

without a space to breathe

We never, find relief

A chance to say these words

Embrace our mistakes, find relief

Another «No» from you

Again

As soon as two hearts must collide

one is left eventually

shattered lying on the ground

Reversion

You bring my demise

You break everything inside

I’ve felt so powerless

Since you have taken to despise

Holding my fears inside

Amidst my loving heart

Despite those smiles of mine

My mind is torn apart

All those pieces cannot fit

I’m trying hard, I’m trying restless

Sometimes ways

even parallels, can meet

And I tried to believe

that we could work this out

now there’s nothing left to say

All these years

I was bound to waste away

All these pains

can they ever be repaid?

So mark these words

You are the one who fills the void

And the one who summons it

Paradox, insanity

Perversion.

You bring my demise

You break everything inside

I’ve felt so powerless

Since you have taken to despise

Sorrow will fade away

It will fade away

Fade -- a -- way

And that light still shines

Yet we’re blind to feel

The union of two lives

this sincerity

These scars remind me of

Of who I am

Of who you are

All these years

I was bound to waste away

All these pains

can they ever be repaid?

So mark my words

Je bent te ver gegaan

Kan niet zo blijven

Burgelijk

zonder ruimte om te ademen

We vinden nooit verlichting

Een kans om deze woorden te zeggen

Omarm onze fouten, vind verlichting

Nog een "Nee" van jou

Nog een keer

Zodra twee harten moeten botsen

er blijft er uiteindelijk één over

verbrijzeld op de grond liggen

Terugkeer

Jij brengt mijn ondergang

Je breekt alles van binnen

Ik voelde me zo machteloos

Sinds je hebt genomen om te verachten

Mijn angsten binnenhouden

Temidden van mijn liefdevolle hart

Ondanks die glimlach van mij

Mijn geest is verscheurd

Al die stukjes passen niet

Ik probeer hard, ik probeer rusteloos

soms manieren

zelfs parallellen, kunnen elkaar ontmoeten

En ik probeerde te geloven

dat we dit konden oplossen

nu is er niets meer te zeggen

Al deze jaren

Ik moest wegkwijnen

Al deze pijnen

kunnen ze ooit worden terugbetaald?

Markeer deze woorden dus

Jij bent degene die de leegte vult

En degene die het oproept

Paradox, waanzin

Perversie.

Jij brengt mijn ondergang

Je breekt alles van binnen

Ik voelde me zo machteloos

Sinds je hebt genomen om te verachten

Het verdriet zal verdwijnen

Het zal vervagen

Vervagen

En dat licht schijnt nog steeds

Toch zijn we blind om te voelen

De vereniging van twee levens

deze oprechtheid

Deze littekens doen me denken aan

Van wie ik ben

Van wie je bent

Al deze jaren

Ik moest wegkwijnen

Al deze pijnen

kunnen ze ooit worden terugbetaald?

Dus let op mijn woorden