Roma ferro ignique - Draugr

Nella notte, silenti

Brillan nel cielo gli astri,

Lontani fori da cui gli dei

Ci osservano dall’empireo.

Strisciamo,

Selene illumina un sentiero impervio

Preghiamo che le parche

Tessino a lungo il nostro filo.

Una stella brilla in terra

Ancor più di quelle in cielo,

Sette colli immersi nella nebbia,

Sete cuori di una sola grandezza.

Culla di dominatori e re,

Che del mondo han fatto conquista,

La sua stretta si stende oltre la vista!

Elegante e imponente,

Severa e corrotta,

Si stende innanzi a noi la grandezza di roma!

Attraverso antiche vie

Di una città senza età,

Lasciamo una scia di sangue e morte,

Nessuna pietà

Il nostro ferro italico la croce spezzerà.

Gridan corpi mutilati bruciano fra rovi,

Vittime impotenti di perversi e sadici fedeli,

Spezziam le catene di chi vive ancora

Con una spada in mano salveranno il loro onore.

Serpenti di fuoco vedon gli astri ora dall’alto

Le vie dell’urbe come fuochi disegnano morte

Pesanti passi fra carne morta o in agonia

Scendiamo nel laido utero della vecchia madre roma

Venere cloacina…

Proteggi ancora i canali del tuo regno

O le loro menzogne son scese anche qui,

Come feci putride, infettando roma

Dalle più profonde fondamenta?

Armi in mano, le fogne percorriam,

Per risalir nel centro della domus imperiale!

Le terme della villa ora ospitan festini

Le loro meretrici il nostro ferro fotteran!

Penetran nei corpi

E spezzano ossa i nostri gladi

Affondano impietosi nella carne del tiranno

Sparpagliamo viscere a decoro degli altari

Che ardon nella notte per la gloria degli dei

Roma, ferro ignique Lux in tenebris!

crux delenda est!

Ave vitulia!

In de nacht, stil

De sterren schitteren aan de hemel,

Verre gaten waaruit de goden

Ze observeren ons vanuit de hemel.

wij kruipen,

Selene verlicht een ruw pad

We bidden dat u ze parkeert

Tessino onze draad voor een lange tijd.

Een ster schijnt op de grond

Zelfs meer dan die in de hemel,

Zeven heuvels ondergedompeld in mist,

Dorstharten van één grootheid.

Wieg van heersers en koningen,

Die de wereld hebben veroverd,

Zijn greep reikt verder dan het zicht!

Elegant en imposant,

Ernstig en corrupt,

De grootsheid van Rome strekt zich voor ons uit!

Via oude wegen

Van een tijdloze stad,

We laten een spoor van bloed en dood achter,

Geen genade

Ons cursief ijzer zal het kruis breken.

Schreeuw verminkte lichamen branden tussen braamstruiken,

Machteloze slachtoffers van perverselingen en trouwe sadisten,

Laten we de ketenen verbreken van degenen die nog leven

Met een zwaard in de hand zullen ze hun eer redden.

Slangen van vuur zien de sterren nu van bovenaf

De straten van de stad trekken als vuren de dood aan

Zware voetstappen tussen dood vlees of in doodsangst

We dalen af ​​in de lelijke baarmoeder van de oude Romeinse moeder

Venus cloacina ...

Bescherm nog steeds de kanalen van je koninkrijk

Of hun leugens zijn hier ook naar beneden gekomen,

Hoe ik verrot, Rome besmet

Uit de diepste fundamenten?

Armen in de hand, laten we door het riool lopen,

Om terug te gaan naar het centrum van de keizerlijke domus!

In de thermale baden van de villa worden nu feesten gehouden

Hun hoeren zullen ons ijzer neuken!

Penetran in de lichamen

En onze gladius breekt botten

Ze zinken genadeloos weg in het vlees van de tiran

We strooien ingewanden om de altaren te versieren

Wat vurig in de nacht voor de glorie van de goden?

Rome, ijzer ignique Lux in tenebris!

crux delenda est!

Ave vitalia!