Sylvia - Double Echo

Sylvia static though her form is changing

Sylvia staring from the haunted painting

Sylvia in the distance, clotting in distorted air

Sylvia in exhibition, dripping nature from her hair

Cut open in a field

Again as before

But Sylvia does not feel

Her body slipping through the gauze

Sylvia left a trail of bread around her maze

Sylvia, left for dead, she never found her way

Sylvia, in frosted glass she writhes

Sylvia her vengeance will be mine

She’s broken on a wheel

The same as before

But Sylvia does not feel

Her body slipping through the gauze

Sylvia beyond the door, she rattles almost silent

Sylvia her little windows smash themselves in quiet violence

Sylvia in state transcendent, now a puddle of a girl

Sylvia into debasement turns and turns and does not return

Sylvia the solipsist dreaming of herself

Sylvia I never kissed, I never saw or felt

Sylvia fluorescent specter of the well

Sylvia’s dissolving shell

Sylvia statisch hoewel haar vorm verandert

Sylvia staart vanaf het spookachtige schilderij

Sylvia in de verte, stollend in de vervormde lucht

Sylvia in tentoonstelling, druipend van de natuur uit haar haar

Opengesneden in een veld

Weer als voorheen

Maar Sylvia voelt niet

Haar lichaam glipt door het gaas

Sylvia liet een spoor van brood achter in haar doolhof

Sylvia, voor dood achtergelaten, ze heeft haar weg nooit gevonden

Sylvia, in matglas kronkelt ze

Sylvia haar wraak zal de mijne zijn

Ze is kapot op een wiel

Hetzelfde als eerst

Maar Sylvia voelt niet

Haar lichaam glipt door het gaas

Sylvia buiten de deur, ze rammelt bijna geruisloos

Sylvia haar kleine raampjes slaan zichzelf in stil geweld in

Sylvia in staat transcendent, nu een plas van een meisje

Sylvia in vernedering draait en draait en keert niet terug

Sylvia de solipsist die van zichzelf droomt

Sylvia Ik heb nooit gezoend, nooit gezien of gevoeld

Sylvia fluorescerend spook van de put

Sylvia's oplossende schelp