L'âge des saisons - Doriand, Helena Noguerra

J’ai la douceur

Du printemps qui vient

Sans un bruit

Comme un parfum entêtant

Ouvrir les yeux

Des enfants malins

Et des amoureux

Innocents

J’ai l’insolence

Des Ã(c)tÃ(c)s indiens

Rouge sang

La sur le bout de mes levres

M’enflamment d’un rien

Alors je souffle

Sur les braises

J’n’ai jamais eu l’age de raison

J’ai toujours eu l’age des saisons

Après la pluie vient le beau temps

C’est pourquoi, je t’attends

Ma solitude

Marche avec l’automne

Le long des rues

Dans les jardins dÃ(c)sertÃ(c)s

Qand je vois bien

Que je n’ai plus personne

A qui donner

Mes fleurs sÃ(c)chÃ(c)es

J’n’ai jamais eu l’age de raison

J’ai toujours eu l’age des saisons

Après la pluie vient le beau temps

C’est pourquoi, je t’attends

Comme il est froid

Cet hiver sans toi

Les flocons

Glissent sur mes cheveux blancs

Les souvenirs passent

Devant mon feu de bois

Mais moi j’attends

Le printemps

Ik heb de zoetheid

Van de komende lente

Zonder geluid

Als een bedwelmend parfum

Open de ogen

slimme kinderen

en geliefden

onschuldig

Ik heb de brutaliteit

Indiase kanten

Bloed rood

De op het puntje van mijn lippen

Ontsteek me met niets

Dus ik blaas

op de sintels

Ik heb nooit de leeftijd van de rede gehad

Ik heb altijd de leeftijd van de seizoenen gehad

Na regen komt het mooie weer

Daarom wacht ik op je

mijn eenzaamheid

Lopen met de herfst

Langs de straten

In de verlaten tuinen

Wanneer ik kan zien

Dat ik niemand meer heb

Aan wie te geven?

Mijn droogbloemen

Ik heb nooit de leeftijd van de rede gehad

Ik heb altijd de leeftijd van de seizoenen gehad

Na regen komt het mooie weer

Daarom wacht ik op je

Hoe koud is het

Deze winter zonder jou

Vlokken

Trek mijn witte haar aan

De herinneringen gaan voorbij

Voor mijn haardvuur

Maar ik wacht

De lente