All Fruit Eventually Rots (Angelina) - Donovan Melero

Can I talk without screaming at you?

Why’s it become so hard for me to do?

There is only restlessness strewn all over our faces

I’m not saying that I hate you, but…

I’m saying you shouldn’t stay.

You’re getting in the way

The words I used to mean and feel, I’m feeling forced to say

So lets begin the end!

It’s tough to take it in

The clothes I own that you have worn can never touch my skin

And all the hope I had inside has committed suicide

I’m free to let me let you die.

Let you die:

I’m so sad about it, I’m not sad about it

Can I yell without screaming at you?!

Why’s it become so hard?

You don’t have the same effect burrowing into my eyes like you used to.

Like you used to…

I’m used to you being here.

The comfort’s disappeared

It killed it me when your eyes were wet and swollen from the tears

I loved to make you sad when I was feeling bad!

Until I realized that was just some fucked up shit we had

And all the guilt I pushed aside has committed suicide.

I’m free to let you let

me die.

Let me die:

I’m so sad about, I’m NOT sad about it!

Angelina you’re a mess

You’re beginning to address the wounds and scars that you have covered up so far

Don’t you think I know we’re melting?

Like pouring boiling water on the snow, you know?

We’re melting like pouring boiling water on the snow, we’re melting.

(and disappearing)

Like pouring boiling water on the snow: we’re melting

Don’t you think I know?

Angelina…

Kan ik praten zonder tegen je te schreeuwen?

Waarom is het zo moeilijk voor mij geworden om te doen?

Er is alleen rusteloosheid verspreid over onze gezichten

Ik zeg niet dat ik je haat, maar...

Ik zeg dat je niet moet blijven.

Je loopt in de weg

De woorden die ik vroeger meende en voelde, voel ik me gedwongen te zeggen

Dus laten we beginnen met het einde!

Het is moeilijk om het in je op te nemen

De kleren die ik bezit en die je hebt gedragen, mogen mijn huid nooit raken

En alle hoop die ik vanbinnen had, heeft zelfmoord gepleegd

Ik ben vrij om me je te laten sterven.

Laat je sterven:

Ik ben er zo verdrietig over, ik ben er niet verdrietig over

Kan ik schreeuwen zonder tegen je te schreeuwen?!

Waarom is het zo moeilijk geworden?

Je hebt niet hetzelfde effect als je in mijn ogen graaft zoals vroeger.

Zoals je vroeger…

Ik ben eraan gewend dat je hier bent.

Het comfort is verdwenen

Het doodde me toen je ogen nat en opgezwollen waren van de tranen

Ik vond het heerlijk om je verdrietig te maken als ik me slecht voelde!

Totdat ik me realiseerde dat het gewoon een klote zooi was die we hadden

En al het schuldgevoel dat ik terzijde heb geschoven, heeft zelfmoord gepleegd.

Ik ben vrij om je te laten gaan

ik sterf.

Laat mij sterven:

Ik ben er zo verdrietig over, ik ben er NIET verdrietig over!

Angelina, je bent een puinhoop

Je begint de wonden en littekens aan te pakken die je tot nu toe hebt bedekt

Denk je niet dat ik weet dat we aan het smelten zijn?

Zoals kokend water op de sneeuw gieten, weet je wel?

We smelten als kokend water op de sneeuw gieten, we smelten.

(en verdwijnen)

Alsof je kokend water over de sneeuw giet: we smelten

Denk je niet dat ik het weet?

Angelina…