Je ne respire plus milos - Dominique

Ma haine a fait son choix et sur moi s’est portée

Elle n’est pas mal tombée et s’en est contentée

C’est depuis le début si elle m’abandonnait

Hop, un nouvel échec et elle me revenait

Quant au vu de ma chance elle ne m’a plus quittée

Tous les projets d’amour sont allés faire un tour

Mais enfin pour une fois qu’un d’entre eux se tenait

Voilà que je m'éteins et je ne respire plus

A y penser deux fois ce sont sûrement les autres

Qui s'éteignent et c’est moi qui l’emporte ici bas

Leur visage sous le nez je ne reconnais pas

Ce qu’ils sont, qu’ils étaient et je ne respire plus

Ah, je les sens perdus et même je vais leur dire

Leur absence à eux-mêmes, la pitié qu’elle inspire

Leur dire de but en blanc et leur faire ce procès

De s’enlaidir exprès alors que je m'éteins

Mur à la chaux, lit bas et veilleuse en sommeil

Je ne vois plus que ça et puis quelqu’un qui dort

Sans s'éveiller sur moi et déjà il ignore

Que c’est lui qui s'éteint et moi qui bouge encore

Jusqu’au bout on m’aura seriné pour avoir

La clé de quelques faits dont la seule mémoire

C’est la mienne qui n’a plus aucune obligation

Et ne veux plus me dire si je respire ou non

Si je respire ou non

Si je respire ou non, Milos

Mijn haat maakte zijn keuze en viel op mij

Ze viel niet slecht en was er tevreden mee

Het was vanaf het begin als ze me verliet

Hop, nog een mislukking en ze was terug bij mij

Wat betreft het zien van mijn geluk, het heeft me nooit verlaten

Alle liefdesprojecten zijn op pad gegaan

Maar eindelijk stond een van hen een keer op

Daar ga ik en ik kan niet ademen

Nu ik erover nadenk, het zijn waarschijnlijk de anderen

Die uitgaan en ik ben het die hier hieronder wint

Hun gezicht onder de neus herken ik niet

Wat ze zijn, wat ze waren en ik adem niet

Ah, ik voel ze verloren en zelfs ik zal het ze vertellen

Hun afwezigheid voor zichzelf, het jammer dat het inspireert

Vertel het ze gewoon en klaag ze aan

Om expres lelijk te worden terwijl ik vervaag

Witgekalkte muur, laag bed en slapend nachtlampje

Alles wat ik zie is dat en dan iemand die slaapt

Zonder wakker te worden en nu al negeert hij

Dat hij het is die vervaagt en ik nog steeds in beweging ben

Tot het einde zal ik een serenade hebben gekregen om te hebben

De sleutel tot een paar feiten waarvan de enige herinnering

Het is de mijne die geen verplichtingen meer heeft

En wil me niet vertellen of ik adem of niet

Of ik adem of niet

Of ik nu adem of niet, Milos