Ascension (August 1997) - Nosferatu, Dominic LaVey, Damien DeVille

Overdose on darkness in the corridors of fire,

There’s a face in the mirror, Of unchained desire.

She’s in her house, standing by the door,

You can’t go in, you’re not welcome anymore.

Standing on the rooftops, soaking by the rain,

Dreaming of the long deceased, never coming back again,

Riding through the darkness, hiding from the sun,

Refuge in the shades below, until the day is done.

Through the hour glass,

watch my time slip away, Chasing haloes, faces so far away,

And your hands tied to the blade,

Disguised — she’s my ascension,

My slow suicide.

She’s my ascension, my slow suicide,

I’m chasing heaven, never reach the other side,

Ascension, my slow suicide,

Chase tomorrow, till there’s nothing left inside.

Through the hourglass, watch my time slip away,

Chasing haloes, faces so far away,

Can’t see, for all the light,

There’s two faces, black and scarlet, locked between another night.

Standing on the rooftops, soaking by the rain,

Dreaming of the long deceased, never coming back again,

Riding through the darkness, hiding from the sun,

Refuge in the shades below, until the day is done.

Overdose on darkness She’s my ascension,

my slow suicide, I’m chasing heaven,

never reach the other side,

She’s my ascension, my slow suicide,

Chasing heroin tonight.

Yeah, ascension, a slow suicide,

Chasing haloes, this is the other side.

Ascension, a slow suicide.

She’s my ascension, my slow suicide.

Ascension, my heroin divine.

She’s my ascension!

Overdosis op duisternis in de gangen van vuur,

Er is een gezicht in de spiegel, Van ontketend verlangen.

Ze is in haar huis, staat bij de deur,

Je kunt niet naar binnen, je bent niet meer welkom.

Staande op de daken, kletsnat door de regen,

Dromen van de lang overledene, nooit meer terugkomen,

Rijdend door de duisternis, verbergend voor de zon,

Schuil in de onderstaande tinten, tot de dag voorbij is.

Door de zandloper,

kijk hoe mijn tijd wegglijdt, halo's najagend, gezichten zo ver weg,

En je handen vastgebonden aan het mes,

Vermomd — zij is mijn hemelvaart,

Mijn langzame zelfmoord.

Ze is mijn hemelvaart, mijn langzame zelfmoord,

Ik jaag de hemel na, bereik nooit de andere kant,

Hemelvaart, mijn langzame zelfmoord,

Ga morgen achterna, tot er niets meer van binnen is.

Kijk door de zandloper hoe mijn tijd wegglijdt,

Halo's achtervolgen, gezichten zo ver weg,

Kan niet zien, voor al het licht,

Er zijn twee gezichten, zwart en scharlaken, opgesloten tussen een andere nacht.

Staande op de daken, kletsnat door de regen,

Dromen van de lang overledene, nooit meer terugkomen,

Rijdend door de duisternis, verbergend voor de zon,

Schuil in de onderstaande tinten, tot de dag voorbij is.

Overdosis op duisternis Ze is mijn hemelvaart,

mijn langzame zelfmoord, ik jaag op de hemel,

bereik nooit de andere kant,

Ze is mijn hemelvaart, mijn langzame zelfmoord,

Vanavond op jacht naar heroïne.

Ja, hemelvaart, een langzame zelfmoord,

Halo's najagen, dit is de andere kant.

Hemelvaart, een langzame zelfmoord.

Ze is mijn hemelvaart, mijn langzame zelfmoord.

Hemelvaart, mijn goddelijke heroïne.

Ze is mijn hemelvaart!