Поступь - Dogewell, DISOMNUM

Нас не подумали, не слепили

Из пластеина или из грязной глины

Мы не фонарик, не погаснем

И не подарок, но к нашим краскам

Не прибавляется градиента

Не в виде CMYK и не в виде оттенка

Не в виде заливки, не в виде краски

Мы не способны слушать указку

Я коплю с детства всё очень долго

Наломал себе же дров и напортачил по итогу

Где-то лишним было говорить о том, что било в сердце

Ступор в затяг колит ноги, я бегу всё нету действий

Где не ждёт тебя каждый труп в моём шкафу уже по мясу

Срастается новый трон сядет новенький на него

И закроется на денёк потом молча всё избежал

И от люда он всё далёк

И родной ли спасёт в этой боли

Насколько мне всё знакомо много трупов и той воли

Вина меня всё цепляла как она с любовью по взгляду

Но понял что в смерти другого винил себя очень долго

Свой вывод сделал я сам спустя 6 шесть лет смерча в глазах

Не конец твоему этапу даже если поступь так рядом

Не оступись и гонись за правдой

Правда в том, что не всё так плохо

Правда в том, что ты можешь дальше

Я избалованный, не медведь-гризли

Я отфильтрованный от всяких мыслей

Мозг словно пазл, но не квадратный

Освобождённый и необъятный

Он рвёт обои, царапает плитку

Он принимает это за пытку

Но осциллограф совсем не мигает

Боль мое тело, тело пытает

Нет нет, ты не привык двигаться

Тебя загонят все заводы в перелом старца

Ты не знаешь, где встал по пути, но вариант не велик для фикуса

Тебе все готовы изменить, даже если ты удрал с конца

На кону моя свобода грянул гром, и меня дёрнет лимфоузла

Мне не вещать тебе тут права ни лища, ни коварства никогда

Я не устану показывать стиль свой и выдавать то, что не сказал

Поступь всё также продолжится, и на глазах будет моя слеза

We werden niet gedacht, niet verblind

Van plasticine of van vuile klei

We zijn geen zaklamp, we gaan niet uit

En geen geschenk, maar aan onze kleuren

Geen verloop toegevoegd

Niet als CMYK en niet als tint

Niet als vulling, niet als verf

We kunnen niet luisteren naar de wijzer

Ik spaar al heel lang sinds mijn kindertijd

Hij brak zijn eigen brandhout en verpestte het resultaat

Ergens was het overbodig om te praten over wat er in het hart klopte

Stupor in het aanhalen van colitis-benen, ik ren alles, er is geen actie

Waar niet elk lijk in mijn kast op je wacht

Een nieuwe troon groeit samen, er zal een nieuwe op zitten

En het sluit voor een dag en vermeed dan in stilte alles

En hij is ver van de mensen

En zal de inboorling deze pijn redden?

Voor zover ik alles weet, zijn er veel lijken en dat zal wel

Schuld bleef aan me kleven terwijl ze met liefde in haar ogen keek

Maar ik realiseerde me dat ik mezelf heel lang de schuld gaf van de dood van een ander.

Ik trok mijn eigen conclusie na 6 zes jaar tornado in mijn ogen

Niet het einde van je fase, ook al doe je zo dichtbij

Struikel niet en jaag de waarheid na

De waarheid is dat het niet allemaal slecht is

De waarheid is dat je verder kunt gaan

Ik ben verwend, geen grizzlybeer

Ik ben gefilterd van alle gedachten

De hersenen zijn als een puzzel, maar niet vierkant

Bevrijd en ongebonden

Hij scheurt het behang, krabt aan de tegels

Hij vat het op als marteling

Maar de oscilloscoop knippert helemaal niet

Pijn mijn lichaam, lichaam martelingen

Nee nee je bent niet gewend om te verhuizen

Alle fabrieken zullen je in de breuk van een oude man drijven

Je weet onderweg niet waar je bent gekomen, maar de optie is niet geweldig voor ficus

Iedereen staat klaar om je te veranderen, zelfs als je van het einde bent weggelopen

Mijn vrijheid staat op het spel, de donder sloeg toe en mijn lymfeklieren zullen trillen

Ik kan het je hier niet goed vertellen, geen lischa, nooit bedrog

Ik zal het niet moe worden om mijn stijl te laten zien en uit te delen wat ik niet heb gezegd

Het loopvlak zal ook doorgaan, en er zal een traan in mijn ogen zijn