Aura - Dödsrit

I ett konstant mörker skymmer jag din aura

Bortom all ensamhet finner vi varandra

Skapta ur samma förakt återspeglar vi oss själva

Och från ett andetag vittrar vi bort

Från djupet föds vemodet

En reflektion dold inom oss själva

Som äter upp allt som inte finner ro

Vägled oss genom vår förruttnelse

In een constante duisternis verduister ik je aura

Voorbij alle eenzaamheid vinden we elkaar

Gemaakt vanuit dezelfde minachting, reflecteren we onszelf

En in een adem verdrijven we weg

Uit de diepte wordt melancholie geboren

Een reflectie verborgen in onszelf

Die alles opeet wat geen rust vindt?

Leid ons door ons verval