Eighthundred and Seventynine - Divercia

This untold story was ment for us but we don’t know where it stops

To wake up all alone and to realize we are going to fade away

And in this life we truly drain our thoughts away

Like figures in the dark, there is nothing we are afraid of

We are reaching out for light to find an endless day

And to realize we were built to lose anyway

We are drifting through the sea of pain

There is nothing for us to gain

To slowly cross the line and realize we are slowly dying away

And in this life we truly drain our thoughts away

Like figures in the dark, there is nothing we are afraid of

We are reaching out for light to find an endless day

And to realize we were built to lose anyway

Tell me, why should I go on

Show me the meaning of it all

Please show me the way!

Dit onvertelde verhaal was voor ons bedoeld, maar we weten niet waar het stopt

Om helemaal alleen wakker te worden en te beseffen dat we gaan vervagen

En in dit leven zuigen we onze gedachten echt weg

Net als figuren in het donker, is er niets waar we bang voor zijn

We zoeken naar licht om een ​​eindeloze dag te vinden

En om te beseffen dat we zijn gemaakt om toch te verliezen

We drijven door de zee van pijn

Er is niets voor ons te winnen

Om langzaam de grens over te gaan en te beseffen dat we langzaam aan het wegsterven zijn

En in dit leven zuigen we onze gedachten echt weg

Net als figuren in het donker, is er niets waar we bang voor zijn

We zoeken naar licht om een ​​eindeloze dag te vinden

En om te beseffen dat we zijn gemaakt om toch te verliezen

Vertel me, waarom zou ik doorgaan?

Laat me de betekenis van alles zien

Wijs me alsjeblieft de weg!