Advance - Diorama

Life-exhaling sleep petrified in marbleized composure

As I drown in her calm breathing

I start to live beyond her notions

Faking balance — under wings of Bright-inspiring dark

That is never to be brightened

Sphinx-like stupid I surrender

Poets comment poets never change

Paralyzed with sadness here I am Carry me — anywhere and she’ll be waiting

Let me be — resting by her patiently and

Maybe she — will shatter all the truth inside my Agony — a promised word to save the silence

Life-inhaling sleep

And above me heavens full of roses

Full of orchids glittering in the moonlight

Levensademende slaap versteend in marmeren kalmte

Terwijl ik verdrink in haar rustige ademhaling

Ik begin buiten haar opvattingen te leven

Valse balans — onder vleugels van helder-inspirerend donker

Dat mag nooit worden opgefleurd

Sfinx-achtige dom ik geef me over

Dichters commentaar dichters veranderen nooit

Verlamd van droefheid hier ben ik Draag me - waar dan ook en ze zal wachten

Laat me zijn — geduldig bij haar rusten en...

Misschien zal zij — de hele waarheid in mijn doodsangst verbrijzelen — een beloofd woord om de stilte te redden

Levensinhalerende slaap

En boven mij een hemel vol rozen

Vol met orchideeën die glinsteren in het maanlicht