Mirrorheart - Dimension F3H

Sparkling shadows all around

In my soul that whispering sound

Bring back my glamour, once so proud

Forgotten in a sleeping shape

A bleeding mind, so sad above

Despise the life and rule my fate

I’d rather die, than feel that hating love

An angel, drowned in shadows pale

A rotten sculpture a forgotten tale

A fire, that flickered in that heart

Got torn by dreams so far apart.

Caress me into that burning sleep

With broken wings and mortal vain

I have that poison secret

Will fly away and disappear in pain

Abused flesh and betrayed mind

For the one who was too blind

Try to escape but too late

Memories of a divided heart

An angel, drowned in shadows pale

A rotten sculpture a forgotten tale

Who I think I am, is that really who I am?

A million questions travel through my mind

The cryptic writings on the wall

In un-comprehensive shapes

Like a small player

In the greatest of games I stand

Sparkling shadows all around

In my soul that whispering sound

Bring back my glamour, once so proud

Forgotten in a sleeping shape

A bleeding mind, so sad above

Despise the life and rule my fate

I’d rather die, than feel that hating love

In this mirror, all I see

A fading image that isn’t me Am I a master of my will?

Or nothing but a puppet on a tiny string

Fonkelende schaduwen rondom

In mijn ziel dat fluisterende geluid

Breng mijn glamour terug, ooit zo trots

Vergeten in slapende vorm

Een bloedende geest, zo triest hierboven

Veracht het leven en heers over mijn lot

Ik ga liever dood dan die haat te voelen

Een engel, verdronken in schaduwen bleek

Een rotte sculptuur een vergeten verhaal

Een vuur, dat flikkerde in dat hart

Zo ver uit elkaar verscheurd door dromen.

Streel me in die brandende slaap

Met gebroken vleugels en sterfelijke ijdelheid

Ik heb dat gifgeheim

Zal wegvliegen en van pijn verdwijnen

Mishandeld vlees en verraden geest

Voor degene die te blind was

Probeer te ontsnappen, maar te laat

Herinneringen aan een verdeeld hart

Een engel, verdronken in schaduwen bleek

Een rotte sculptuur een vergeten verhaal

Wie ik denk dat ik ben, is dat echt wie ik ben?

Een miljoen vragen gaan door mijn hoofd

De cryptische geschriften op de muur

In onvolledige vormen

Als een kleine speler

In de grootste games sta ik

Fonkelende schaduwen rondom

In mijn ziel dat fluisterende geluid

Breng mijn glamour terug, ooit zo trots

Vergeten in slapende vorm

Een bloedende geest, zo triest hierboven

Veracht het leven en heers over mijn lot

Ik ga liever dood dan die haat te voelen

In deze spiegel zie ik alleen

Een vervagend beeld dat ik niet ben Ben ik een meester van mijn wil?

Of niets anders dan een pop aan een klein touwtje